Η εγκατάλειψη των μνημείων αυτών στην άνιση τους μάχη με τη φθορά του χρόνου, αποτελεί μια ακόμη πτυχή της τοπική μας αδιαφορίας. Δύο σοροί ερειπίων που περιτριγυρίζονται από πέτρες και ένας απέραντος σκουπιδότοπος, με μπάζα, καμένα λάστιχα, έπιπλα παλιά και ότι άλλου είδους σκουπίδια μπορεί να φανταστεί κανείς συμπληρώνουν την τραγική εικόνα του μνημείου. Είναι πλέον φανερό ότι βρίσκεται σε οριακό σημείο η τύχη τους. Πόσα χρήματα και πόσο κόπο απαιτεί άραγε η αναστήλωση τους ώστε να καθυστερεί τόσο πολύ; Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι δύο ανεμόμυλοι με ενέργειες της εφημερίδας μας και της Κίνησης Πολιτών εδώ και κάποια χρόνια έχουν κηρυχθεί ιστορικά διατηρητέα μνημεία.

Στο πλαίσιο, ωστόσο, του τεχνικού και αισθητικού εξοπλισμού του 2ου Λυκείου Χορτιάτη, άλλη μια προσφορά ήρθε να συμπληρώσει αυτή την προσπάθεια. Ο Διογένης Δάλλης, κάτοικος Χορτιάτη, αλλά Λημνιός στην καταγωγή πρόσφερε στο Λύκειο, για να φιλοξενηθεί εκεί μέχρις ότου δημιουργηθεί λαογραφικό μουσείο στο Χορτιάτη, μία μικρογραφία αυθεντικού ανεμόμυλου της Λήμνου, ο οποίος κοσμεί το σαλόνι του σχολείου. Τοποθετήθηκε σε μια γωνιά, ανάμεσα στα ταμπλό του εκθεσιακού χώρου, θυμίζοντας σε μας μορφές ζωής που χάθηκαν στο χρόνο.

Το έμπειρο μάτι του επισκέπτη μπορεί να διακρίνει ταυτόχρονα από τα παράθυρα του σχολείου τα ερείπια των ανεμόμυλων και τη μικρογραφία του ανεμόμυλου της Λήμνου. Θα πρέπει να τονισθεί εδώ ότι η κατασκευή του κ. Δάλλη, αποτελεί ακριβές αντίγραφο, σε όλες τις λεπτομέρειες του, αυθεντικού ανεμόμυλου.

Τέτοιες προσφορές είναι πάντα καλοδεχούμενες και, μάλιστα, σε περιόδους που το κράτος σε νοιάζεται για τον εξοπλισμό του δημόσιου σχολείου. Πόσο μάλλον για την αισθητική καλλιέργεια των μαθητών.