Επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο του χρόνου τέλη του 1990. Χρόνια πριν. Αρχές χειμώνα. Παγωνιά! Μα κρατώντας στην καρδιά μας τη φλόγα της ελπίδας να μας ζεσταίνει, ξεκινήσαμε το όμορφο ταξίδι μας. Άλλοι από ρομαντισμό, άλλοι σαν “ώριμα τέκνα της οργής” και άλλοι γιατί “στην ζωή τους όρισαν να φυλάσσουν θερμοπύλες”, συναντηθήκαμε όλοι επιβάτες ενός αλλιώτικου λεωφορείου. Που μόνον ανηφοριές διάβηκε και η μηχανή του ακόμη μουγκρίζει. Χρόνια μετά εξακολουθούμε να παραμένουμε επιβάτες του ίδιου λεωφορείου. Και στις αποσκευές μας εξακολουθούμε να κουβαλάμε τα ίδια όνειρα, τα ίδια μεράκια, τις ίδιες ελπίδες, τον έρωτά μας, για μία καλύτερη ζωή. Και συνεχίζουμε με τη δική σας πολύπλευρη και ουσιαστική στήριξη.

Ηλεκτρονικό Αρχείο Εφημερίδας 

Ο Χορτιάτης κατά τη δεκαετία 1941-1951, η διαχείριση της μνήμης και οι πολιτικές επιλογές των κατοίκων του την περίοδο 1946-1964.

Γράφει η Όλγα Διαμάντη, Φιλόλογος Α.Π.Θ. (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)

Με αφετηρία την καταγωγή μου από το Χορτιάτη και τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, ξεκίνησα πριν τρία χρόνια την εντρύφησή μου στην τοπική ιστορία της κοινότητας, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα την εκπόνηση της μελέτης «Η καταστροφή του Χορτιάτη (2 Σεπτεμβρίου 1944). Συμβολή στην τοπική ιστορία της κοινότητας».

Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον.
Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον!

                           Φώντας Λάδης

Ξεκίνησε σαν αστείο. Ένας περιθωριακός κλόουν και μερικοί τσαρλατάνοι υποστηρικτές του που κανείς δεν έπαιρνε στα σοβαρά. Μια αγέλη ποντικών που ξαμολιόταν από τα έγκατα της γης όπου κρυβόταν και χτυπούσε όσους δε γούσταρε.