Όμως τα ποντίκια πολλαπλασιάζονται πολύ γρήγορα, ιδίως όταν δε φροντίζουμε να ρίξουμε ποντικοφάρμακο. Και κάπως έτσι, ο κλόουν έγινε καγκελάριος, οι τσαρλατάνοι κρατικοί αξιωματούχοι και κατέλαβαν με δημοκρατικό τρόπο, δηλαδή με την ψήφο των ανθρώπων «που δε γνώριζαν» την εξουσία. Και άρχισαν οι διωγμοί. Και εκπονηθήκαν πρωτότυπα σχέδια εξόντωσης ανθρώπων. Την ονόμασαν «τελική λύση», την έβαλαν σε εφαρμογή. Η Ευρώπη βάφτηκε στο αίμα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης γέμιζαν, άδειαζαν και ξαναγέμιζαν, ενώ τα φουγάρα από τους φούρνους τους δε σταμάτησαν να καπνίζουν. Και πάλι κάποιοι «δε γνώριζαν». Και το κακό σκέπασε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο, τα κανόνια ξερνούσαν φωτιά, η γη γέμισε τάφους, ο κλόουν –που κανείς δεν έπαιρνε στα σοβαρά- έγινε φίρερ της μεγαλύτερης συμμορίας στην Ιστορία της ανθρωπότητας.

Κάποτε η μαυρίλα έφυγε. Η δημοκρατία κατάφερε να νικήσει τα ποντίκια. Όχι χωρίς τίμημα. Εκατομμύρια νεκροί, χώρες κατεστραμμένες, πόλεις και χωριά εξανδραποδισμένα, καμένα, ξεθεμελιωμένα. Δίστομο, Καλάβρυτα, Κάνδανος, Χορτιάτης. Πάνω από 90 στην Ελλάδα. Η συμμορία του μίσους άφησε πίσω της σημάδια ανεξίτηλα, πληγές αγιάτρευτες.

Πέρασαν περισσότερα από 65 χρόνια. Μακάριοι, βυθισμένοι στον ευδαιμονισμό βολευτήκαμε σε εκείνη τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη. Νομίσαμε πως ξεμπερδέψαμε μια και καλή με το ναζιστικό τέρας. Με το τέρας του φασιστικού ολοκληρωτισμού. Με τον τρόμο. Και αρχίσαμε πάλι να κάνουμε τα ίδια λάθη. Σαν κλόουν αντιμετωπίστηκε ο Λεπέν, σαν ήρωες ανεκδότων οι ηγέτες των διάφορων ακροδεξιών κομμάτων της Ευρώπης. Με αποτέλεσμα τα περισσότερα από αυτά να εκπροσωπούνται με σημαντικές δυνάμεις στα κοινοβούλια των χωρών τους. Το ίδιο έγινε και στη χώρα μας. Στην αρχή ήταν ο Καρατζαφέρης και ο ΛΑ.Ο.Σ. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ τον έκαναν τηλεοπτικό αστέρα. Ανέβαζε την τηλεθέαση και έτσι ετύγχανε ασυλίας. Τι κι αν μιλούσε για την ανωτερότητα της ελληνικής φυλής και διάφορα τέτοια εθνικοσοσιαλιστικά; Κι όταν ο κόσμος εξοικειώθηκε με τον εθνικιστικό λόγο, το σύστημα τον ξέρασε και η κοινωνία ήταν έτοιμη θα δεχτεί την καθαρή, πλέον, εκδοχή του εθνικοσοσιαλισμού. Και είδαμε τη ποντίκια που αποτελούν τη συμμορία της Χρυσής Αυγής να εμφανίζονται. Και είδαμε τον κλόουν Μιχαλολιάκο να γίνεται φίρερ, και είδαμε τους διάφορους τσαρλατάνους τύπου Κασιδιάρη, να γίνονται βουλευτές. Και ξαφνικά αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε πως κάτι δεν πηγαίνει καλά. Και για να αντιπαρατεθούμε στην άνοδο της συμμορίας, εμείς, οι συστημικές πολιτικές δυνάμεις, αρχίσαμε να προσχωρούμε στις θέσεις τους για να μη χάσουμε ψήφους. Και ξάφνου αρχίζει η κοινωνία μας και ναζιστικοποιείται, οι πολίτες αποδέχονται την ύπαρξη της Χρυσής Αυγής και τη συμμετοχή της στο κοινοβούλιο, πολλοί συμφωνούν με τις απόψεις της. Και η ιστορική μνήμη, την οποία κανείς δε φρόντισε, πάει κατά διαόλου. Και η Ελλάδα τους ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, αλλά και του ΕΔΕΣ, του Γλέζου και του Σιάντα, του μπλόκου της Κοκκινιάς, της εξόντωσης των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, του Γοργοπόταμου, του Δίστομου, του Χορτιάτη και των υπολοίπων μαρτυρικών τόπων κατρακυλά στην άγνοια και τη λήθη.

Δεν ξέρω πως αισθάνεστε εσείς. Εγώ ντρέπομαι…

                                                                                 Στράτος Κερσανίδης