Ψήφισμα αλληλεγγύης στον αντιρρησία συνείδησης Παναγιώτη Μακρή

Η Κίνηση Πολιτών Χορτιάτη στέκεται αλληλέγγυα στον αντιρρησία συνείδησης Παναγιώτη Μακρή που καλείται να δικαστεί στο Διαρκές Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης την Πέμπτη 1 Ιουνίου 2017 με την κατηγορία της ανυποταξίας και ζητά την άμεση απόσυρση των κατηγοριών και την παύση των διώξεων και των ποινικών και διοικητικών κυρώσεων εναντίον των αντιρρησιών συνείδησης/αρνητών στράτευσης.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο της δίκης του Π. Μακρή το εν λόγω “αδίκημα” τελέστηκε το 1990, σε περίοδο μάλιστα που δεν υπήρχε καν ως δυνατότητα ο θεσμός της εναλλακτικής κοινωνικής υπηρεσίας. Παρότι έχουν παρέλθει 27 ολόκληρα χρόνια από τότε κι ενώ ο Π. Μακρής έχει παύσει εδώ και χρόνια να είναι υπόχρεος στράτευσης, καθώς πέρασε ηλικιακά τα 45 έτη, το αδίκημα πρακτικά δεν έχει παραγραφεί, αφού η στρατιωτική δικαιοσύνη έχει τη δυνατότητα να σέρνει τον Π. Μακρή στο δικαστήριο. Η ανυποταξία, άλλωστε, αποτελεί για το ελληνικό κράτος μια πολύ ιδιαίτερη κατηγορία, αφού έχει το χαρακτήρα του διαρκούς αδικήματος, είναι το μοναδικό πλημμέλημα που επιφέρει αφαίρεση πολιτικών δικαιωμάτων, ενώ μπορεί να υπάρξουν επανειλημμένες διώξεις στον ίδιο άνθρωπο οδηγώντας τους αρνητές στράτευσης ξανά και ξανά στα στρατοδικεία. Όλα αυτά είναι σαφέστατα αντίθετα με όλα τα διεθνή δεδομένα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Από το 2010 στις ποινικές διώξεις και στις υπόλοιπες διοικητικές κυρώσεις που επιβάλλονταν σε όσους αρνούνται τη στρατιωτική θητεία προστέθηκαν ως τελειωτικό χτύπημα τα διοικητικά πρόστιμα των 6.000 ευρώ που αφειδώς, και επαναλαμβανόμενα και πάλι, επιβάλλουν οι στρατολογικές αρχές και βεβαιώνουν οι εφορίες, εξοντώνοντας επί της ουσίας οικονομικά, επαγγελματικά και εν τέλει κοινωνικά τους αντιρρησίες.

Ο Π. Μακρής είναι ένας από τους πρώτους πολιτικούς αντιρρησίες συνείδησης που είχαν ξεκινήσει μια νέα εποχή του αγώνα ενάντια στο μιλιταρισμό, τον εθνικισμό και τον πόλεμο τη δεκαετία του 1980. Παραμένει έκτοτε σταθερά ενεργός στο οικολογικό, ειρηνιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα, με ιδιαίτερη δράση για τα δικαιώματα των αναπήρων, καθώς και των προσφύγων και μεταναστών/τριών και ταγμένος στην υπόθεση της έμπρακτης αλληλεγγύης και των κοινωνικών αγώνων για ελευθερία και ισότητα, ειρήνη και δικαιοσύνη στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σ’ όλη σχεδόν την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Η δίκη του Π. Μακρή έχει μια ειδική σημασία, αφού ο στρατοκρατικός μηχανισμός στην περίπτωσή του εκδηλώνει στην πληρότητά του τον εκδικητικό χαρακτήρα του, τιμωρώντας και ταλαιπωρώντας για μια ζωή αυτούς που του αντιτάσσονται. Την ίδια στιγμή, όμως, λαμβάνει χώρα και σε μια διεθνή συγκυρία παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, με αναζωπύρωση και επέκταση των πολεμικών ζωνών και των επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Ευρώπη, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική κι άνοδο του ρατσισμού και του φασισμού στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Σε αυτό ακριβώς το παγκόσμιο κάδρο, η συμπαράσταση και υποστήριξη σε όσους αρνούνται το στρατό και τον πόλεμο, αποτελεί όρο για την ανάπτυξη ενός απολύτως απαραίτητου διεθνιστικού, αντιπολεμικού, ειρηνιστικού κινήματος και για την όποια –εντέλει– προσπάθεια γίνεται για να φανεί μια ελπίδα σ’ έναν πλανήτη που οι κυρίαρχοι οδηγούν στην καταστροφή.

Χορτιάτης 22/5/2017

Για το ΔΣ της Κ.Π.Χορτιάτη

Ο πρόεδρος

Ρηγόπουλος Γιώργος

Ψήφισμα αλληλεγγύης στον αντιρρησία συνείδησης Παναγιώτη Μακρή

Η Κίνηση Πολιτών Χορτιάτη στέκεται αλληλέγγυα στον αντιρρησία συνείδησης Παναγιώτη Μακρή που καλείται να δικαστεί στο Διαρκές Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης την Πέμπτη 1 Ιουνίου 2017 με την κατηγορία της ανυποταξίας και ζητά την άμεση απόσυρση των κατηγοριών και την παύση των διώξεων και των ποινικών και διοικητικών κυρώσεων εναντίον των αντιρρησιών συνείδησης/αρνητών στράτευσης.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο της δίκης του Π. Μακρή το εν λόγω “αδίκημα” τελέστηκε το 1990, σε περίοδο μάλιστα που δεν υπήρχε καν ως δυνατότητα ο θεσμός της εναλλακτικής κοινωνικής υπηρεσίας. Παρότι έχουν παρέλθει 27 ολόκληρα χρόνια από τότε κι ενώ ο Π. Μακρής έχει παύσει εδώ και χρόνια να είναι υπόχρεος στράτευσης, καθώς πέρασε ηλικιακά τα 45 έτη, το αδίκημα πρακτικά δεν έχει παραγραφεί, αφού η στρατιωτική δικαιοσύνη έχει τη δυνατότητα να σέρνει τον Π. Μακρή στο δικαστήριο. Η ανυποταξία, άλλωστε, αποτελεί για το ελληνικό κράτος μια πολύ ιδιαίτερη κατηγορία, αφού έχει το χαρακτήρα του διαρκούς αδικήματος, είναι το μοναδικό πλημμέλημα που επιφέρει αφαίρεση πολιτικών δικαιωμάτων, ενώ μπορεί να υπάρξουν επανειλημμένες διώξεις στον ίδιο άνθρωπο οδηγώντας τους αρνητές στράτευσης ξανά και ξανά στα στρατοδικεία. Όλα αυτά είναι σαφέστατα αντίθετα με όλα τα διεθνή δεδομένα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Από το 2010 στις ποινικές διώξεις και στις υπόλοιπες διοικητικές κυρώσεις που επιβάλλονταν σε όσους αρνούνται τη στρατιωτική θητεία προστέθηκαν ως τελειωτικό χτύπημα τα διοικητικά πρόστιμα των 6.000 ευρώ που αφειδώς, και επαναλαμβανόμενα και πάλι, επιβάλλουν οι στρατολογικές αρχές και βεβαιώνουν οι εφορίες, εξοντώνοντας επί της ουσίας οικονομικά, επαγγελματικά και εν τέλει κοινωνικά τους αντιρρησίες.

Ο Π. Μακρής είναι ένας από τους πρώτους πολιτικούς αντιρρησίες συνείδησης που είχαν ξεκινήσει μια νέα εποχή του αγώνα ενάντια στο μιλιταρισμό, τον εθνικισμό και τον πόλεμο τη δεκαετία του 1980. Παραμένει έκτοτε σταθερά ενεργός στο οικολογικό, ειρηνιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα, με ιδιαίτερη δράση για τα δικαιώματα των αναπήρων, καθώς και των προσφύγων και μεταναστών/τριών και ταγμένος στην υπόθεση της έμπρακτης αλληλεγγύης και των κοινωνικών αγώνων για ελευθερία και ισότητα, ειρήνη και δικαιοσύνη στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σ’ όλη σχεδόν την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Η δίκη του Π. Μακρή έχει μια ειδική σημασία, αφού ο στρατοκρατικός μηχανισμός στην περίπτωσή του εκδηλώνει στην πληρότητά του τον εκδικητικό χαρακτήρα του, τιμωρώντας και ταλαιπωρώντας για μια ζωή αυτούς που του αντιτάσσονται. Την ίδια στιγμή, όμως, λαμβάνει χώρα και σε μια διεθνή συγκυρία παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, με αναζωπύρωση και επέκταση των πολεμικών ζωνών και των επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Ευρώπη, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική κι άνοδο του ρατσισμού και του φασισμού στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Σε αυτό ακριβώς το παγκόσμιο κάδρο, η συμπαράσταση και υποστήριξη σε όσους αρνούνται το στρατό και τον πόλεμο, αποτελεί όρο για την ανάπτυξη ενός απολύτως απαραίτητου διεθνιστικού, αντιπολεμικού, ειρηνιστικού κινήματος και για την όποια –εντέλει– προσπάθεια γίνεται για να φανεί μια ελπίδα σ’ έναν πλανήτη που οι κυρίαρχοι οδηγούν στην καταστροφή.

Χορτιάτης 22/5/2017

Για το ΔΣ της Κ.Π.Χορτιάτη

Ο πρόεδρος

Ρηγόπουλος Γιώργος

Έχουμε περάσει σε αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων τα τελευταία χρόνια και το 2017 αναμένεται να κινηθούμε στις 70.000 γεννήσεις, λέει ο Δρ. Στέφανος Χανδακάς MD MBA PhD, Μαιευτήρας-Γυναικολόγος, Χειρουργός, διδάκτωρ γυναικολογίας και μαιευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Σύμφωνα λοιπόν με τον ίδιο, από το 2010 έχουμε αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων, αντίστοιχο με αυτό του 1946, μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 2008, όπως λέει , γεννήθηκαν κατά μέσο όρο 120.000 παιδιά, ενώ και φέτος η περαιτέρω πτώση του ρυθμού αναμένεται ραγδαία.

Αν θέλουμε να το δούμε βάσει ποσοστού, υπογραμμίζει, από το 2010  και έπειτα, δηλαδή με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, η πτώση των γεννήσεων έφθασε το 40%. Αυτό αναμφίβολα οφείλεται στην κρίση και στις συνέπειες αυτής με βασικότερο τον μειωμένο οικογενειακό προϋπολογισμό, που δεν επιτρέπει σχεδιασμούς. Μία εξίσου σημαντική παράμετρος που οδήγησε σε αυτήν την πτώση αφορά τη μετανάστευση ανθρώπων με μέση αναπαραγωγική ηλικία τα 30-40 έτη. Με βάση τα στατιστικά των γεννήσεων- θανάτων από το 2011 και μετά, αλλά και με βάση τη μαζική μετανάστευση νέων και οικογενειών στο εξωτερικό, η Ελλάδα βρίσκεται στο χειρότερο σημείο δημογραφικής κατάρρευσης.

Σήμερα γίνονται οι εγγραφές στο δημοτικό των παιδιών που γεννήθηκαν το 2011. Αντίστοιχα στο νηπιαγωγείο.

Η πτώση στις γεννήσεις στο διάστημα 2010 – 2015 είναι της τάξης του 20% . Και αν συνεχιστεί αυτή η καταστροφική τάση θα ξεπεράσει κατά πολύ το 25% τουλάχιστον για τα άμεσα χρόνια.

Αφού με τα μνημόνια τους δολοφόνησαν τα μελλοντικά παιδιά του ελληνικού λαού θα έρθουν να μας ζητάνε και τα ρέστα. Ποια ρέστα; Μα απολύσεις φυσικά γιατί είμαστε ως εκπαιδευτικοί υπερβολικά πολλοί τώρα που μειώθηκε η «πελατεία».

Τώρα, σήμερα, όχι αύριο, πρέπει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο να δηλώσουμε αλλά και να επιβάλουμε με τον αγώνα μας: ένας εκπαιδευτικός για 20 παιδιά και στην Α΄ και Β΄ τάξη και στο νηπιαγωγείο 1 εκπαιδευτικός για 15 παιδιά. Καμιά υποστηρικτική δομή μιας σύγχρονης εκπαίδευσης των αναγκών και των δικαιωμάτων των παιδιών χωρίς στελέχωση.

Τώρα, σήμερα, όχι αύριο, πρέπει να μπουν στην πρώτη γραμμή διεκδίκησης όλες οι προτάσεις του κινήματος υποστήριξης της μητρότητας και του παιδιού.

Τώρα, σήμερα, όχι αύριο, πρέπει να ανατραπεί η κανιβαλική πολιτική του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των δανειστών που εξοντώνει και βιολογικά τον λαό μας.

από https://selidodeiktis.edu.gr/2017/05/19/πού-πήγαν-βρε-γυναίκα-τα-παιδιά/