Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα στέλνει περήφανο χαιρετισμό!
25 Νοέμβρη 1942 η ημερομηνία της κορυφαίας αντιστασιακής πράξης κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής , της ανατίναξης της Γέφυρας του Γοργοποτάμου. Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου ήταν μία από τις μεγαλύτερες πράξεις δολιοφθοράς κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Προκάλεσε τον θαυμασμό όλης της κατεχόμενης Ευρώπης και έδωσε κουράγιο στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. Ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη του ΕΛΑΣ ενάντια στις δυνάμεις του Φασισμού. Ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη του αγωνιζόμενου λαού ενάντια στο Ναζισμό σε όλη την Ευρώπη. Τιμώντας τον Πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ τους αγώνες του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ παραθέτουμε ένα τμήμα από το βιβλίο του Θανάση Χατζή (Θανάσης Χατζής - Η νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε, σελ 307-308)

25 Νοέμβρη 1942 η ημερομηνία της κορυφαίας αντιστασιακής πράξης κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής , της ανατίναξης της Γέφυρας του Γοργοποτάμου. Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου ήταν μία από τις μεγαλύτερες πράξεις δολιοφθοράς κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Προκάλεσε τον θαυμασμό όλης της κατεχόμενης Ευρώπης και έδωσε κουράγιο στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. Ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη του ΕΛΑΣ ενάντια στις δυνάμεις του Φασισμού. Ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη του αγωνιζόμενου λαού ενάντια στο Ναζισμό σε όλη την Ευρώπη. Τιμώντας τον Πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ τους αγώνες του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ παραθέτουμε ένα τμήμα από το βιβλίο του Θανάση Χατζή (Θανάσης Χατζής - Η νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε, σελ 307-308)  

(από την σύνταξη)

25 Νοεμβρίου 1942. Αντάρτες του ΕΛΑΣ μαζί με μια μικρή δύναμη του ΕΔΕΣ και λίγους Βρετανούς κομάντος ανατινάζουν την μεγάλη γέφυρα του Γοργοπόταμου, που κόβει στα δύο τον ανεφοδιασμό των Ναζί. Πρόκειται για την πιο σημαντική πράξη της Αντίστασης, καθώς διέκοψε την προετοιμασία της Γερμανίας του Χίτλερ για την απόβαση στην Αφρική, ενώ ανύψωσε και το ηθικό του λαού για την συνέχεια του αγώνα.

Η προετοιμασία, ο προγραμματισμός και η καθοδήγηση  της επιχείρησης έγινε από τους ηγέτες των δύο μεγαλύτερων αντάρτικων ομάδων, Άρη Βελουχιώτη και Ναπολέοντα Ζέρβα.

Ο Διονύσης Χαριτόπουλος, στο βιβλίο του “Αρης, ο αρχηγός των ατάκτων”, κάνει μια γλαφυρή αποτύπωση των γεγονότων του Γοργοπόταμου. Αν και ο γράφων δεν συμφωνεί με την συνολική θεώρηση του έργου για τον Βελουχιώτη και την αντίληψη του συγγραφέα για τον ΕΛΑΣ, η περιγραφή της επιχείρησης από τον Χαριτόπουλο δίνει ακριβώς την ατμόσφαιρα εκείνης της νύχτας. Αντιγράφουμε εδώ το απόσπασμα:

«Όμως το τόλμημα είναι μεγάλο. Είναι η πρώτη φορά που οι αντάρτες-χωρικοί θα επιχειρήσουν νυ­χτερινή προσβολή οχυρωμένης τοποθεσίας με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη και τη διατήρησή της για περίπου τέσσερις ώρες- τόσο χρό­νο υπολογίζουν οι σαμποτέρ ότι χρειάζονται για την ανατίναξη. Πρό­κειται για επιχείρηση η οποία στους σύγχρονους στρατούς απαιτούνται ειδικές δυνάμεις (κομάντο) με ειδική ψυχοσωματική προετοιμα­σία και ανάλογο οπλισμό· και πάλι θεωρείται εξαιρετικά δύσκολη. 

Ο Γούντχαουζ είναι πολύ ανήσυχος:

«Παρατηρούσα με αγωνία τους νεαρούς αντάρτες καθώς γρήγορα προχωρούσαν στις δυο μέρες της εκπαιδεύσεώς τους. Υπήρχε άφθονος ενθουσιασμός, αλλά λίγη εμπει­ρία για να βασιστεί κανείς σε αυτήν»

[…]

Το σχέδιο για την επίθεση και για την εξουδετέρωση της ιταλικής άμυνας έχει υποστεί αναπροσαρμογές από τους Άρη και Ζέρβα αλλά η τελική του μορφή διατυπώθηκε από τον Άρη στη Διαταγή Επιχείρη­σης, που υπαγόρευσε ο ίδιος στον υπασπιστή του Κωστούλα λίγες ώρες πριν επιτεθούν.

[…]

Είναι σχεδόν εξωπραγματική η οργάνωση της σκέψης και η ψυ­χραιμία αυτού του ανθρώπου. Αντί για το σύνηθες σε τέτοιες επιδρο­μές ατάκτων, όπου κυριαρχούν η ορμητικότητα και ο ενθουσιασμός, να ρίξει όλες του τις δυνάμεις εναντίον των εχθρικών στόχων στον υπέρ πάντων αγώνα, υπολογίζει και προβλέπει μεθοδικά, με φρόνηση έμπει­ρου επαγγελματία. Από τα τμήματα του ΕΛΑΣ που είναι έτοιμα να ξεκινήσουν, ο αρ­χηγός δεν κρύβει τη δυσκολία της επιχείρησης και ας του έχει ψιθυρίσει ο Θάνος, «τα παιδιά είναι σκιαγμένα».Όμως ο Άρης ξέρει να ανά­βει στον καθένα προσωπικά τη φλόγα·

“- Μπορεί να έχουμε θυσίες, και θυσίες μεγάλες, τους ξεκαθαρίζει ο αρχηγός. Η ανατίναξη όμως είναι για το συμφέρον και του συμμα­χικού αγώνα και του ελληνικού. Κι αν ακόμα είναι να ζήσουνε μετά μόνο πέντε άντρες, η επιχείρηση πρέπει να γίνει. Τι λέτε;
– Θα την κάνουμε, του απαντάνε.
– Όποιος θέλει, επιμένει ο Άρης, μπορεί να βγει από τη γραμμή άφοβα. Τον αποδεσμεύω από τον όρκο του.”

Κανένας δεν κουνήθηκε και εκείνος άρχισε ως συνήθως τα καλα­μπούρια· πολύ είχε κρατηθεί σοβαρός. Ανέλυε την αποστολή της κά­θε ομάδας κάνοντας εύθυμα σχόλια.

«Τ ι περίεργο μ’ αυτόν τον άν­θρωπο. Οι οδηγίες του, σαν να έκοβαν ένα ένα όλα τα εμπόδια και τη
θεωρούσες έτοιμη, τελειωμένη τη δουλειά. Τον άκουγες κι αισθανό­σουν να σε πλημμυρίζει άνεση κι ευγνωμοσύνη, πού τις βρίσκει και σου τις ξυπνάει μέσα σου τόσες πηγές δύναμης και ετοιμότητας». (Δημητρίου, Αντάρτης)

Τελειώνοντας, φώναξε:

“- Συναγωνιστές!

Έγινε ησυχία.

– Θέλω το πρωί, που θ’ ανηφορίζουμε ξανά αυτή την πλαγιά, να ’χουμε όλοι το κεφάλι ψηλά. Μου δίνετε το λόγο σας; Μια κραυγή από δεκάδες στόματα του απάντησε. Και λίγο αργότερα οι αντάρτες φιλιούνται και αποχαιρετιούνται πριν ακολουθήσουν στο σκοτάδι τους ντόπιους οδηγούς τους.”

Πρώτος ξεκινάει ο Διαμαντής με την ομάδα του· έχει να διανύσει τη μεγαλύτερη απόσταση για να είναι στις 11 στη θέση του, ένα χι­λιόμετρο μπροστά από το νότιο βάθρο της γέφυρας. Οι άλλες ομάδες τον ακολουθούν για λίγο και μία μία αποκόπτονται, κατευθυνόμενες προς τις δικές τους θέσεις. Στον Σταθμό Διοίκησης όλων τα μάτια είναι καρφωμένα στα ρολόγια. Ελάχιστα λεπτά, πέντε ή έξι, μετά τις 11 αντιβουίζει ο τόπος από τα πρώτα πυρά το^ν ανταρτών και τα απαντητικά των Ιταλών.

Μετά από ένα τέταρτο περίπου, από το νότιο βάθρο, που επιτίθεται ο Κωστούλας, εκτινάσσεται η φωτοβολίδα-σινιάλο ότι το δυσκολότερο επετεύχθη. Και σε λίγο το επιβεβαιώνει ο λαχανιασμένος Θάνος, που τους είχε ακολουθήσει και επέστρεψε στον Σταθμό Διοίκησης.

Στο βόρειο βάθρο η αντάρτικη επίθεση εκδηλώθηκε με ένα δυο λε­πτά καθυστέρηση· η αποτυχία αιφνιδιασμού είναι σημαντικότατο στοι­χείο υπέρ των αμυνομένων. Η ανταλλαγή πυρών διαρκεί πάνω από 30 λεπτά και, όταν σιγά σιγά αραιώνουν και σταματάνε, καμιά φωτοβο­λίδα δεν αναγγέλλει την κατάληψη του φυλακίου. Στον Σταθμό Διοί­κησης φτάνει ασθμαίνων ο διοικητής του τμήματος ανθυπολοχαγός Παπαχρήστου να αναφέρει στον στρατηγό την αποτυχία. Η προσωπι­κή του γενναιότητα, όσο και του ανθυπολοχαγού Πετροπουλάκη, εί­ναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση όμως οι επιστρατευθέντες από τον ΕΔΕΣ χωρικοί τρόμαξαν με τα πρώτα ιταλικά πυρά και οπισθοχώρη­σαν εκτός του παπα-Σπύρου Ζαφείρη, που, ταμπουρωμένος στη θέ­ση του, συνεχίζει να μάχεται.

Ο Άρης αναλαμβάνει πρωτοβουλία. 

“- Νικηφόρε, Θάνο, Περικλή, Πελοπίδα!, φωνάζει. Πάρτε την εφε­δρεία και σε είκοσι λεπτά να έχετε τελειώσει με το γεφύρι, αλλιώς μη γυρίσετε. Όποιος κάνει πίσω, εκτέλεση επιτόπου. Φύγετε!

Καθησυχάζει και τον φαρμακωμένο Ζέρβα:
– Μην ανησυχείς, στρατηγέ… Ο παλαβός θα τα καταφέρει, του λέ­ει δείχνοντας τον ασυγκράτητο Νικηφόρο. Με την ελασίτικη εφεδρεία ξαναρίχνονται στη μάχη οι δύο εδεσίτες ανθυπολοχαγοί Παπαχρήστου και Πετροπουλάκης και μερικοί από τους οπισθοχωρήσαντες εδεσίτες* μαζί τους και ο Πυρομάγλου. Το βό­ρειο βάθρο σε λίγο θα πέσει στα χέρια τους και αμέσως μετά ο Νικη­φόρος θα στρέψει το τμήμα του εναντίον των ιταλικών ενισχύσεων που έρχονται με τρένο από το Λειανοκλάδι. Ο Άρης στον Σταθμό Διοίκησης, βέβαιος για την κατάληψη και του νότιου βάθρου, λέει στα συνεργεία των σαμποτέρ να κατέβουν στη χα­ράδρα:

– Μη δίνετε σημασία στις ντουφεκιές, τραβάτε τον κατήφορο και κάντε τη δουλειά σας. Μην περιμένετε τη φωτοβολίδα.”

Δεν χρειάζεται να τους το ξαναπεί.

«Αψηφώντας και αυτήν ακόμη την έκβαση της μάχης που εξελίσ­σεται στο σημείο αυτό, κολλάνε τις μαγνητικές χελώνες στη βάση της γέφυρας ατάραχοι και ανεπηρέαστοι, δείχνοντας -πρέπει να το πού­ με- πραγματικό ηρωισμό, με πρώτο και καλύτερο από όλους τον Έντι», διηγείται ο Κωστούλας για τους Βρετανούς κομάντο.

Οι δύο εκρήξεις που γκρέμισαν τη γέφυρα του Γοργοπόταμου ακούστηκαν πολύ μακριά. Τις άκουσε όλη η Λαμία και ο ειδοποιημένος Γιαταγάνας, που ξενύχταγε με τα μάτια καρφωμένα στο ρολόι του. Τις άκουσαν στο Κάι­ρο. και ο ραδιοφωνικός σταθμός του Λονδίνου εκθείαζε τους Βρετα­νούς σαμποτέρ και τις «δυνάμεις Ελλήνων ανταρτών υπό τον στρα­τηγόν Ζέρβα».

Τις άκουσαν οι κατακτητές στην Αθήνα και, ενημερω­μένοι από τις ειδήσεις του BBC, επικήρυξαν «αντί 100 εκατομμυρίων δραχμών τον αρχιλήσταρχο πρώην στρατηγό του διαλυθέντος Ελληνι­κού Στρατού Ναπολέοντα Ζέρβα».

Για τον ασυγκράτητο Καραλίβανο, που μπήκε στο αγριεμένο πο­τάμι βαλλόμενος κατευθείαν από ένα ιταλικό πολυβόλο, δεν ακούστηκε τίποτα. Ούτε για τον χεροδύναμο Νικηταρά, που δεν περίμενε τις βρετανικές ψαλίδες, αλλά όρθιος, χρησιμοποιώντας σαν μοχλό το τουφέκι του, κόντεψε να ξεπατο^σει τα συρματοπλέγματα των Ιταλών για να εισχωρήσουν. Ούτε για τον Κεραυνό, που όρμησε μέσα στο ιτα­λικό φυλάκιο και του έσπασαν με μια κοντακιά τα δόντια, αλλά δεν άφησε κανέναν ζωντανό, ακούστηκε τίποτα. Ούτε για τον Θεοχάρη και τον Φυσέκη, που περάσανε τρέχοντας σαν ακροβάτες πάνω στις βρεγμένες ράγες της γέφυρας με το βάρα­θρο να χαίνει απο κάτω και τους Ιταλούς να γαζώνουν τρελαμένοι τους δαίμονες που χύνονταν άτρωτοι καταπάνω τους.

Όπως παραδέχτηκε αργότερα ο Γούντχαουζ, «το BBC είχε εντολές, και από την ελληνική κυβέρνηση, να αναφέρει μονάχα τον Ζέρβα». (Μαθιόπουλος, Αντίσταση)»

 από : www.nostimonimar.gr