Μαύρες μέρες φασισμού, ζήσαμε αυτή τη χρονιά στη Θεσσαλονίκη, με τάγματα εφόδου να τρομοκρατούν, να κυνηγούν, να χτυπούν ανθρώπους και να καίνε. Έκαψαν την κατάληψη Libertatia, επιτέθηκαν σε κοινωνικούς χώρους, βεβήλωσαν δύο φορές το μνημείο του εβραϊκού Ολοκαυτώματος αλλά και το εβραϊκό μνημείο στο ΑΠΘ κι αυτά είναι πολύ ενδεικτικά περιστατικά σε έναν μεγάλο κατάλογο επιθέσεων. Είναι επίσης πολύ χαρακτηριστικές οι εικόνες με τους χρυσαυγίτες να περνούν από τη λεωφόρο Νίκης και να επευφημούνται, στο ίδιο σημείο από όπου έμπαινε απελευθερωτής ο ΕΛΑΣ, ο λαϊκός απελευθερωτικός στρατός που συνέτριψε τον φασισμό. Έχει σημασία να σημειώσουμε ότι στη Θεσσαλονίκη έγιναν συγκεντρώσεις που δεν είχαν καμία σχέση σε μαζικότητα με το συλλαλητήριο του Ιανουαρίου. Διοργανώθηκαν από φασιστικές γκρούπες, συγκέντρωσαν μερικές εκατοντάδες άτομα και τα συνθήματα και το περιεχόμενο το έδωσαν χρυσαυγίτες και μέλη άλλων φασιστικών ομάδων και οργανώσεων. Επειδή λοιπόν ο φασισμός είναι φασισμός και δεν μπορείς να τον χαρακτηρίσεις διαφορετικά, πρέπει να δούμε κατάματα την πραγματικότητα. Με την υποσημείωση ότι δεν ισοπεδώνουμε, δεν χαρακτηρίζουμε όσους διαδηλώνουν για το ονοματολογικό, αναφερόμαστε σε πραγματικά περιστατικά. Η διευκρίνιση των αυτονόητων έχει κι αυτή τη σημασία της.
Ας περιγράψουμε την κατάσταση των τελευταίων μηνών στη Θεσσαλονίκη. Στις εθνικιστικές συγκεντρώσεις που λαμβάνουν χώρα, το περιεχόμενο δίνουν ακροδεξιοί με συνθήματα όπως: «στα όπλα, να πάρουμε τα Σκόπια» ενώ κυριαρχεί το εθνικιστικό, ρατσιστικό και πάλαι ποτέ ποδοσφαιρικό (τότε στο στόχαστρο ήταν οι Αλβανοί) «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ Σκοπιανέ». Σε πορείες μερικών εκατοντάδων ατόμων φώναζαν συνεχώς το χρυσαυγίτικο «αναρχικοί και μπολσεβίκοι, αυτή η γη δεν σας ανήκει» ενώ ακούστηκε και το ανατριχιαστικό «μαχαίρι στην καρδιά του κάθε αντιφά». Οι επιθέσεις σε μετανάστες και σε όποιον διαφωνεί με τους φασίστες είναι συνεχείς. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την επίθεση σε καφενείο στη Ροτόντα όπου προσπάθησαν να βρουν καταφύγιο μετανάστες ενώ σε άλλο περιστατικό, στην πλατεία Αριστοτέλους οι φασίστες κινήθηκαν εναντίον μεταναστών φωνάζοντας να φύγουν από την Ελλάδα και μία μητέρα, με δύο ανήλικα παιδιά μαζί της, υπερασπίστηκε τους μετανάστες με αποτέλεσμα να τη βρίσουν χυδαία. Επίθεση σε μετανάστες σημειώθηκε και στην πλατεία Ναυαρίνου. Επίσης, κρανοφόροι επιτέθηκαν για δεύτερη φορά στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Σχολείο ενώ στο Thessaloniki Pride φασίστες έριξαν δύο συμμετέχοντες στη θάλασσα και κυνήγησαν μετανάστες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και την άγρια επίθεση, προ μηνών, στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη.
Παράλληλα με όλα αυτά, τα γήπεδα γίνονται θερμοκήπια φασισμού. Νεαροί οπαδοί, χωρίς πολιτικό υπόβαθρο, γίνονται εύκολα θύματα προσηλυτισμού του φασισμού και θύτες στη συνέχεια.
Η πόλωση της κοινωνίας με όχημα τον εθνικισμό υπονομεύει τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και γενικότερα τους κοινωνικούς αγώνες. Ολοι μαζί, και από τις δύο πλευρές των συνόρων θα δώσουμε τον αγώνα ενάντια στις καναδικές εξορυκτικές εταιρίες και τους ντόπιους υπηρέτες τους και αυτός ο αγώνας είναι κοινός, δεν θα τον σπάσει ο εθνικισμός. Στις 8/12/2017 στο Βαλάντοβο πραγματοποιήθηκε μαζική δράση ενάντια στις εξορύξεις που ξεκινούν στην περιοχή. Το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική ήταν εκεί για να στηρίξει τον αγώνα των κατοίκων. Οι αγώνες ενάντια στις ληστρικές εξορυκτικές πολυεθνικές μας ενώνουν.
Η φτωχοποίηση της κοινωνίας, η εξόντωση των εργαζομένων κάνει την κοινωνία όχι μόνο αποδέκτη των επιθέσεων του φασιστικού καπιταλισμού αλλά αφομοιώνει και τον φασισμό και τον ναζισμό στην έκφρασή του, με χαρακτηριστική περίπτωση τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής.
Δυστυχώς ο ρόλος πολλών ΜΜΕ δεν είναι ο καλύτερος, αφού αποφεύγουν να αναφέρουν την πολιτική ταυτότητα των φασιστών που επιδίδονται σε συνεχείς επιθέσεις. Πρέπει να γνωρίζουν ότι ο φασισμός στην επίθεσή του, δεν κάνει εξαιρέσεις.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΝΙΚΗΤΟΠΟΥΛΟΣ