(Σ.Σ. στην περίπτωση του Χορτιάτη δεν έγινε με τον πρέποντα τρόπο…) Δεν αρκεί όμως αυτό. Η διατήρηση της ιστορικής μνήμης, όχι ως ανασταλτικό της προόδου, αλλά ως ελάχιστο δείγμα τιμής, ευγνωμοσύνης (και ανθρωπιάς) γι’ αυτούς που θυσιάστηκαν και δεν πρόλαβαν να γευτούν τους καρπούς των αγώνων για την ελευθερία, επιβάλλει να διαμορφωθούν και να προβληθούν σωστά οι συγκεκριμένοι χώροι μαρτυρίου και να ανεγερθεί ένα Μουσείο Ιστορίας όπου θα συγκεντρωθούν όλα τα υπάρχοντα ντοκουμέντα και θα προβάλλονται με συστηματικό και επιστημονικό τρόπο. Δεν θα είναι δηλαδή, ένας χώρος απλής αποθήκευσης όπως συνήθως γίνεται, αλλά τόπος ουσιαστικής πληροφόρησης και μάθησης, θα μπορεί μάλιστα να διαθέτει αίθουσα διαλέξεων και διδασκαλίας όπου θα προβάλλονται ενημερωτικά βίντεο και θα γίνονται επιτόπου μαθήματα ιστορίας στους επισκέπτες μαθητές.

Ειδικά ο Χορτιάτης δεν έχει μόνο σύγχρονη (μαρτυρική) ιστορία, αλλά παρελθόν που ανάγεται στους αρχαίους χρόνους, με μνημεία σημαντικά και σπάνια, θα μπορούσε λοιπόν το μουσείο ιστορίας να επεκταθεί και σ’ αυτά τα ευρήματα – στο σύνολο δηλαδή της πολιτιστικής κληρονομιάς του. Παράλληλα, θα πρέπει μνημεία όπως το ρωμαϊκό υδραγωγείο και η μοναδική εκκλησία Μεταμόρφωσης του Σωτήρα να συντηρηθούν και να αναδειχθούν σωστά. Οι δημοτικές αρχές θα πρέπει να ασχοληθούν σοβαρά με το θέμα και να το εντάξουν στις πρώτες προτεραιότητές τους. Να μην λυπηθούν να διαθέσουν τα απαραίτητα χρήματα, κάτω βέβαια από σωστή, νοικοκυρεμένη και έντιμη διαχείριση. Έτσι, η ιστορική μνήμη θα συμβαδίζει κατά τον καλύτερο τρόπο με την ανάπτυξη και την πρόοδο.

Το παραπάνω κείμενο είναι μέρος από ένα σπουδαίο άρθρο του αείμνηστου καθηγητή Γιάννη Μανωλεδάκη, που δημοσιεύσαμε στις 2 Σεπτέμβρη του 2010 (τ. 142) με τίτλο «Ιστορική μνήμη και οικονομική ανάπτυξη».

Ελπίζουμε αγαπητέ μας Ιγνάτιε Καϊτεζίδη, σύντομα να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω αφού και ‘σεις όπως μας δηλώνετε σε κατ΄ιδίαν συζητήσεις συμφωνείτε απόλυτα.

Εμείς είμαστε στη διάθεσή σας για όποια βοήθεια μας ζητηθεί.