Από το βιβλίο του Μανόλη Μανωλεδάκη, Από τον Κισσό στον Χορτιάτη, εκδ. Κορνηλία Σφακιανάκη, Θεσσαλονίκη 2007, 158.
Οι δύο λιθόκτιστοι ανεμόμυλοι που στέκονται ερειπωμένοι στην κορυφή ενός λόφου δυτικά του Χορτιάτη αποτελούν μάρτυρες της δραστηριότητας των κατοίκων του χωριού τους περασμένους αιώνες. Πρόκειται για μνημεία σπάνια για την ευρύτερη περιοχή, που πιθανώς χτίστηκαν προς το τέλος του 18ου αιώνα. Στα μικρά τμήματά τους που έχουν απομείνει φαίνεται ότι διέθεταν εσωτερικό κλιμακοστάσιο και ότι ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου χτισμένοι από ντόπιο σχιστόλιθο. Οι είσοδοι και των δύο είχαν τον ίδιο, νοτιοδυτικό προσανατολισμό. Ο καλύτερα διατηρημένος ανεμόμυλος, ο νότιος, έχει σωζόμενο ύψος 4,93μ. και η περίμετρός του φτάνει τα 23μ. Σώζει μερικούς από τους πήλινους αγωγούς που ήταν διανοιγμένοι μέσα στον πάχους 1,10μ. κυκλικό τοίχο του, όπως και μία οριζόντια ταινία ξύλινων δοκαριών που περιτρέχει εσωτερικά τον κυκλικό τοίχο, σε ύψος περίπου 1,60μ., και είχε προφανώς και στατική λειτουργία, καθώς ένα τμήμα της αποτελεί το ανώφλι της εισόδου.