από aristerisispeirosi.gr
Η συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους δανειστές συνεχίζει την επίθεση στα λαϊκά κεκτημένα με σφοδρό τρόπο, ενσωματώνοντας στο ακέραιο όλες τις όψεις της νεοφιλελεύθερης αστικής στρατηγικής, σε μία περίοδο που το εργατικό και λαϊκό κίνημα, παρά τις επιμέρους σπίθες αντίστασης, βρίσκεται σε παρατεταμένη ύφεση και αδυναμία τροποποίησης του συσχετισμού δύναμης υπέρ των πληττόμενων στρωμάτων (με μεγάλο μερίδιο ευθύνης να βαραίνει τις ηγεσίες του επίσημου γραφειοκρατικού συνδικαλισμού).
Το αστικό πολιτικό σύστημα, εφαρμόζοντας πιστά τις επιταγές Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. , από το συνεχές ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μέχρι την επικείμενη ψήφιση των αλλαγών στο ασφαλιστικό και φορολογικό σύστημα, προσπαθούν να διαχειριστούν την κρίση και τις ζημιές του κεφαλαίου όπως το κάνουν τα τελευταία 7 χρόνια : κοινωνική και οικονομική εξαθλίωση του λαού, διάλυση κοινωνικών και εργασιακών κατακτήσεων, ολική απορρύθμιση των σχέσεων εργασίας και δημιουργία ενός εργασιακού μεσαίωνα.
Στο επίκεντρο της επίθεσης αυτής βρίσκεται, κατ' επιλογήν αλλά και εξ αντικειμένου, το κομμάτι των νέων (ηλικιακά και εργασιακά), καθώς βιώνει με τους χειρότερους όρους το νέο εργασιακό μοντέλο που διαμορφώνεται. Βρισκόμενος αντιμέτωπος με ποσοστά ανεργίας ρεκόρ, μαζικές απολύσεις, ελαστικές σχέσεις εργασίας, ανασφάλιστη εργασία, εργασία εκ περιτροπής, ημιεργασία, μισθούς κάτω και από τον θεσμοθετημένα κατώτατο, απάνθρωπα ωράρια κτλ. είναι σαφές πως ο νέος εργαζόμενος εμπεδώνει με τον πλέον βάρβαρο τρόπο τόσο τις νέες σχέσεις εργασίας όσο και τα ιδεολογήματα που τις συνοδεύουν (ευελιξία, εντατικοποίηση, κινητικότητα, πειθάρχηση). Δημιουργείται έτσι ένα ιδανικό για τις ανάγκες του κεφαλαίου πειραματόζωο, καθώς εντασσόμενος στην αγορά εργασίας υπό τεράστια πίεση και χωρίς την εμπειρία μιας πρότερης εργασιακής κατάστασης, ο νέος εργαζόμενος θα ενσωματώσει χωρίς αντιστάσεις τα νέα δεδομένα συντηρώντας και διευρύνοντας μια εφιαλτική εργασιακή πραγματικότητα.
Οι μορφές που παίρνει η επίθεση προς τους νέους εργαζόμενους ποικίλουν. Προγράμματα επιδοτούμενης ανακύκλωσης της ανεργίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που στην ουσία προσφέρουν δωρεάν εργασιακό δυναμικό στην εργοδοσία. Καθιέρωση ποινολογίου ανέργων που μετατρέπει τον άνεργο από θύμα σε θύτη. Μετατροπή της ασφάλισης του εργαζομένου σε παροχή που βρίσκεται στην διακριτική ευχέρεια του εργοδότη. Θεσμοθέτηση ατομικών συμβάσεων. Υποχρεωτική αμισθί πρακτική σε σπουδαστές ΙΕΚ και πανεπιστημίων, και μαθητείας στα ΕΠΑΛ. Όλες αυτές οι μορφές έχουν ένα κοινό παρανομαστή, την δημιουργία ενός νέου στρώματος εργασίας παραγωγικού και αναλώσιμου σύμφωνα με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Φυσικά για να εμπεδωθούν όλα τα ανωτέρω, αναγκαία συνθήκη αποτελεί η διάσπαση των εργαζομένων, η εξατομίκευση της διαπραγμάτευσης με την εργοδοσία και η διάλυση κάθε προσπάθειας συλλογικής έκφρασης και διεκδίκησης στους χώρους εργασίας. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η συντονισμένη προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής και σωματειακής δράσης στους χώρους εργασίας ούτε το γεγονός πως η πλειοψηφία των νέων εργασιακών συνθηκών βρήκε πεδίο πρώτης εφαρμογής σε κλάδους όπως το εμπόριο, οι τηλεπικοινωνίες και ο επισιτισμός - τουρισμός. Κλάδους που χαρακτηρίζονται από το γεγονός πως πολύ μεγάλο μέρος των εργαζομένων είναι νέοι σε ηλικία και ετεροαπασχολούνται και οι παραδοσιακές μορφές συνδικαλιστικής εκπροσώπησης είναι εξασθενισμένες.
Υπό το πρίσμα αυτό, καθίσταται επιτακτική ανάγκη η παρέμβαση σε αυτά ακριβώς τα κομμάτια εργασίας με στόχο την ενεργοποίηση, το συντονισμό και την οργάνωσή τους. Μέσω της μαζικοποίησης των ταξικών σωματείων γυρνώντας την πλάτη στην υποταγμένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ενισχύοντας την προσπάθεια δημιουργίας σωματείων στους χώρους εργασίας που δεν υπάρχουν και υποστηρίζοντας τις πρωτοβουλίες για την ανεργία και την επισφάλεια όπως η Attack, καλούμαστε να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στους αγώνες των νέων εργαζομένων για δουλειά με αξιοπρέπεια και δικαιώματα. Με βαθιά επίγνωση των δυσκολιών και συνειδητοποίηση πως δεν μπορούν να υπάρχουν καλύτερες μέρες για το λαό και τη νεολαία στην εποχή των μνημονίων αν δεν σπάσει το κλίμα υποταγής που καλλιεργούν κυβέρνηση - Ε.Ε. - Δ.Ν.Τ. και η λογική του μονόδρομου που επιβάλουν, αν δεν συνδεθούν άμεσα τα αιτήματα του κόσμου της εργασίας με τον αγώνα για την οικοδόμηση του μετώπου ρήξης και ανατροπής. Αλλά και με εξίσου βαθιά πεποίθηση πως υπάρχει άλλος δρόμος. Ένας δρόμος σχεδιασμένος σύμφωνα με τις ανάγκες της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας για μια κοινωνία με αξιοπρέπεια, χωρίς φτώχεια και εκμετάλλευση.
http://aristerisispeirosi.gr/index.php/menu-poioi-eimaste/menu-paremvaseis/235-2017-05-14-09-06-08
Δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ στις 14/5/2017