Με αφορμή και τα τελευταία γεγονότα στα Ίμια και την παραφιλολογία σχετικά με μια τουρκική άσκηση στα ανατολικά του Έβρου (είδηση που αποδείχτηκε ψεύτικη καθώς επρόκειτο για άσκηση μικρής κλίμακας 60 χιλιόμετρα ανατολικά του Έβρου στα σύνορα με Βουλγαρία), τα σενάρια περί πολέμου και ασύμμετρων απειλών αναβαθμίζονται ενώ μας λένε να είμαστε διαρκώς σε επιφυλακή καθώς η κατάσταση με την Τουρκία οξύνεται.

Ο Στρατός πήγε να βγάλει τρελό φαντάρο που αγωνίστηκε για τα δικαιώματα μας! ΟΙ ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΤΟΛΜΟΥΝ ΚΑΙ ΝΙΚΑΝΕ Στον Στρατό υπάρχουν τα βύσματα οι Πολιτικοί, αλλά υπάρχουν και οι Φαντάροι που Αγωνίζονται... Υπερασπίζουμε με Αγώνες τα Δικαιώματα μας απέναντι στην επίθεση που διεξάγει το ΓΕΣ και το Υπουργείο Άμυνας Διανύουμε μία περίοδο κατά την οποία οι διεθνείς εξελίξεις στρέφουν τα μάτια τους στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή όπου ο ανταγωνισμός συμφερόντων και η αναζήτηση νέων ζωνών επιρροής και πλουτοπαραγωγικών πηγών (αέριο, πετρέλαιο) έχουν σημάνει τις σειρήνες του πολέμου με τον πλέον οξυμένο τρόπο. Ωστόσο αυτή η μάχη η οποία διεξάγεται σε διεθνές επίπεδο καθιστά αναπόφευκτα συμμέτοχες-συνένοχες και τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις λόγω της αναβαθμισμένης εμπλοκής τους στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς Ε.Ε. και ΝΑΤΟ με αποτέλεσμα αυτή η ένταση να μεταφέρεται και εντός των στρατοπέδων καθώς και στην αντιμετώπιση των φαντάρων από τις διοικήσεις των μονάδων τους. Έτσι λοιπόν η λογική του ̎εσωτερικού εχθρού ̎ όπως τον αντιλαμβάνονται το ΓΕΣ σύμφωνα με το δόγμα Άμυνας\Ασφάλειας που υιοθετεί, κάνει όλο και πιο επιθετική τη στάση του απέναντι στους φαντάρους που επιμένουν σε πείσμα των καιρών να υπερασπίζονται τα δικαιώματα τους. Σύμφωνα με τα παραπάνω μπορεί να γίνει πιο εύκολα αντιληπτή η αντιπαράθεση η οποία διεξάγεται τον τελευταίο καιρό σε μια μονάδα μεταξύ των φαντάρων και της διοίκησης κατά την οποία διεκδικώντας τα δικαιώματα τους πέρασαν από μύρια κύματα στοχοποίησης και απειλών αλλά μέχρι τώρα έχουν καταφέρει ενωμένοι σαν μια γροθιά να σταθούν νικητές. Όλα ξεκίνησαν όταν οι φαντάροι βιώνοντας τις δυσκολίες της θητείας στο πετσί τους, ως προς τις αυθαιρεσίες καραβανάδων απέναντι τους, την δυσκολία να ανταπεξέλθουν οικονομικά στα δυσβάσταχτα έξοδα της θητείας τους καθώς και τις δυσκολίες ως προς τις συνθήκες διαμονής τους, αποφάσισαν πολλές φορές να βγουν μαζικά παραπονούμενοι και να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους για να βελτιώσουν τις συνθήκες της θητείας τους. Η κυνική αντιμετώπιση των φαντάρων απ τη διοίκηση καθώς και η μη διάθεση να εισακουστούν τα αιτήματα τους συνδυάστηκε με τη στοχοποίηση φαντάρου μέσα από ανυπόστατες κατηγορίες οι οποίες προσπαθούσαν να προσωποποιήσουν τη μαζική-συλλογική δικεκδίκηση και έτσι να την απονομιμοποιήσουν. Φυσικά οι φαντάροι το γνώριζαν πολύ καλά αυτό, διεκδικώντας εδώ και τώρα να σταματήσει, καθώς απ τη πρώτη στιγμή νιώσαν ότι αυτή η στοχοποίηση-εκδίκηση καθώς και οι συστηματικές προσπάθειες συκοφάντησης και οι απειλές απευθύνονταν στη πραγματικότητα σ όλους τους φαντάρους. Ο φαντάρος μη έχοντας άλλη επιλογή και ξέροντας ότι δεν είναι μόνος σε αυτή την υπόθεση κινήθηκε σε ανώτερο στην ιεραρχία αναφέροντας τις αυθαιρεσίες προς το πρόσωπο του και των συναδέλφων του, προκειμένου να βρει το δίκιο του\τους. Μετά από αυτή την αναφορά η διοίκηση αναγκάστηκε να συμμορφωθεί μπροστά στον κίνδυνο έκθεσης της μονάδας και τα αιτήματα των φαντάρων γίναν πράξη. Ωστόσο αν και οι φαντάροι σε πρώτο χρόνο εισέπραξαν την ικανοποίηση από τη δικαίωση του αγώνα τους, η αντιπαράθεση δεν τελείωσε εκεί. Η εκδικητικότητα της διοίκησης μετά απ όλα αυτά αναβαθμίστηκε, επιδιώκοντας να δημιουργήσει ένα κλίμα διχασμού μεταξύ των φαντάρων (ανάμεσα σ αυτούς που είναι ̎υπάκουοι̎ και στους ̎ατίθασους̎) με απειλές και σκληρότερη αντιμετώπιση. Σε σύνδεση μ όλα αυτά η στοχοποίηση του φαντάρου που προαναφέρθηκε έφτασε σε άλλο επίπεδο όταν η διοίκηση τον έστειλε στον ψυχολόγο για να τον νουθετήσει, θυμίζοντας στους φαντάρους άλλες σκοτεινές εποχές στις οποίες οι ατίθασοι φαντάροι στιγματίζονταν μ αυτό τον τρόπο προκειμένου να φοβηθούν. Οι ερωτήσεις του ψυχολόγου και ο τρόπος που προσπαθούσε να κατευθύνει τη συζήτηση επιβεβαίωσαν τους φόβους των φαντάρων, οι οποίοι απ τη πρώτη στιγμή κατάλαβαν πως κάτι δε πάει καλά. Ότι επιδίωκαν δηλαδή με αυτή τη κίνηση να ̎ψυχολογικοποιήσουν̎ την όλη κατάσταση προσπαθώντας να βγάλουν τον φαντάρο ̎απρόβλεπτο ̎ και τελικά να του πάρουν το όπλο και να τον κάνουν Ι3 άοπλο. Μάλιστα οι υποψίες των φαντάρων επιβεβαιώθηκαν την επόμενη μέρα όταν ο φαντάρος έλαβε εντολή να παραδώσει το όπλο του ΕΝΩ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΑΝΙΚΑΝΟ. Η μεθόδευση αυτή φυσικά είχε σκοπό όχι μόνο να απαξιώσει τον ίδιο τον φαντάρο και τα λεγόμενα του, αλλά απευθυνόταν και σε όποιο φαντάρο θα τολμούσε να ξαναντιδράσει, σαν ευθεία απειλή. Η κίνηση αυτή τόσο συμβολικά (για τον φαντάρο το όπλο είναι προέκταση του χεριού του) όσο και πρακτικά (είναι αναφαίρετο δικαίωμα του φαντάρου με Ι1 να έχει όπλο) επισύρει μια σειρά αντισυνταγματικών παρανομιών και αυθαιρεσιών, οι οποίες είναι πλέον ξεκάθαρες σ’όλους. Η αντιμετώπιση μάλιστα του φαντάρου σαν εσωτερικού εχθρού, καθώς μέσα απ τις ερωτήσεις του ο ψυχολόγος φαινόταν ότι είχε πάρει ξεκάθαρες εντολές να ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ, έδωσε στην όλη υπόθεση το στίγμα του εμφυλιοπολεμικού "κυνηγιού μαγισσών» που της έλειπε. Η απάντηση του φαντάρου ήταν άμεση. Δεν είχε άλλη επιλογή παρά να υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα του, ξέροντας για μια ακόμη φορά ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ. Ξέροντας για μια ακόμη φορά ότι στο πρόσωπο του στοχοποιούνταν όλοι οι φαντάροι της μονάδας. Ζήτησε προσωπική ακρόαση απ το διοικτή στην οποία κατέστησε σαφές ότι γνωρίζει πολύ καλά τη σκευωρία που πάει να στηθεί, ότι δεν θα μείνει άπραγος στη συκοφάντηση προς το πρόσωπο του και θα ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματα του απευθυνόμενος ακόμη και σε δικηγόρο προκειμένου να δικαιωθεί, ενώ παράλληλα ζήτησε το νόμιμο δικαίωμα του να αναφερθεί σε κάποιον ανώτερο προκειμένου να μπει τέλος σ αυτή τη προσπάθεια στοχοποίησης του ίδιου αλλά και των συναδέλφων του. Η άτακτη υποχώρηση του διοικητή επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά την ανυπότακτη στάση και τη συλλογική διεκδίκηση των φαντάρων, καθώς τα ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΟΠΗΚΑΝ ΚΑΙ Ο ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΠΗΡΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ. Δεν δέχτηκαν ούτε στιγμή την προσωποποίηση της αντιπαράθεσης που απ την αρχή μέχρι το τέλος παρέμεινε ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ, καθιστώντας τους εαυτούς τους συμμέτοχους με άμεσο ή έμμεσο τρόπο. ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ για την υποχώρηση του διοικητή. Έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο στους φαντάρους και οι μάσκες πλέον έχουν πέσει. Οι φαντάροι είναι ικανοποιημένοι μέχρι τώρα, αλλά έτοιμοι να απαντήσουνε σε κάθε αυθαιρεσία με το αίσθημα του δικαίου και την συλλογική δράση να τους καθοδηγεί. Εξάλλου ξέρουνε ότι αυτές οι μεθοδεύσεις καταστολής των φαντάρων που υπερασπίζονται το δίκιο τους δεν είναι κατ’εξαίρεση παραδείγματα αλλά αντανακλούν την νοοτροπία του Ελληνικού Στρατού απέναντι στον ΦΑΝΤΑΡΟ-ΠΟΛΙΤΗ ΜΕ ΣΤΟΛΗ που τολμάει και αντιδράει. ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΟΤΙ ΟΙ ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ. Όσο παραμένουμε ενωμένοι ο αγώνας μας θα δικαιώνεται. Η ρατσιστική και εθνικιστική ρητορεία, οι αντίξοες συνθήκες διαβίωσης, η εκμετάλλευση των φαντάρων έξω απ τα σύνορα μας για την πραγματοποίηση των πολεμοκάπηλων σχεδίων Ε.Ε και ΝΑΤΟ,η αξιοποίηση τους σε ασκήσεις καταστολής πλήθους και ανακατάληψης κατειλημμένων (από εργάτες!) κτιρίων, η στοχοποίηση και η κάθε αυθαιρεσία απέναντι τους ΘΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΤΑΙ ΘΑ ΑΝΤΙΠΑΛΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ ΟΣΟ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΟΛΜΟΥΝ! ΔΙΔΑΓΜΑ για όλους τους φαντάρους που επιμένουν να αντιστέκονται σ’αυτές τις αντίξοες συνθήκες. Η συλλογική εμπειρία που βιώσαμε να σταθεί φάρος σε κάθε στρατόπεδο. Με την αποφασιστική στήριξη του ΔΙΚΤΥΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ (όπως είπε κι ένας φαντάρος, «ευτυχώς υπάρχει και ο Σπάρτακος») ορθώνουμε το ανάστημα μας απέναντι σε κάθε αυθαιρεσία ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ. Στέλνουμε γράμματα. Βγαίνουμε μαζικά παραπονούμενοι. ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΜΕ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΝΙΚΑΜΕ! ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ Τηλ. Επικ. 6932 955437 http://diktiospartakos.blogspot.com

(αλιευμένο από facebook από Γεώργιο Μουστάκα)

Κάθε Τσικνοπέμπτη πλήθος Πατρινών παρακολουθούν το έθιμο του γάμου της Γιαννούλας της Κουλουρούς . Ένας άνδρας ντύνεται νύφη και γίνεται η αναπαράσταση των παρ' ολίγον γάμων της Γιαννούλας.
Ποια είναι όμως η πικρή αλήθεια πίσω από αυτό το εμετικό έθιμο ; 
Η Γιαννούλα η Κουλουρού ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Γεννήθηκε το 1868 στην Άνω πόλη Πάτρας λίγα εκατοντάδες μέτρα από το σπίτι μου Ήταν πολύ φτωχή και πούλαγε κουλούρια για να ζήσει . Η Γιαννούλα ήταν ένας λειτουργικός άνθρωπος αλλά είχε μια ελαφριά νοητική καθυστέρηση. Ας πούμε ότι το μυαλό της δούλευε μια στροφή λιγότερο. Αυτοί οι άνθρωποι αν μεγάλωναν σε περιβάλλον αγάπης και αλληλοσεβασμού θα ήταν ευτυχισμένοι. Δυστυχώς όμως οι συμπολίτες εκείνα τα χρόνια (ακόμα και σήμερα δυστυχώς ) τους μετατρέπουν με τα χωρίς οίκτο πειράγματα τους ,στον τρελό του χωριού . Αυτό συμβαίνει γιατί αυτοί οι ηλίθιοι άνθρωποι που σπάνε πλακά εις βάρος άλλου είναι κι αυτοί που έχουν την πραγματική αναπηρία στην ψύχη τους. 
Η Γιαννούλα η Κουλουρού είχε ένα μεγάλο καημό ειδικά στα 35 της και μετά να παντρευτεί. Είχε μαράζι μεγάλο επειδή ήταν ανύπαντρη. Μια παρέα που μερικοί από αυτούς ήταν υποτίθεται και η αβαν-γκαρντ της πατρινής κοινωνίας αποφάσισαν να της κάνουν πλακά και της είπαν ότι θα της βρουν γαμπρό. 
Πρώτη φορά την έντυσαν νύφη στις 2 Φεβρουαρίου του 1914.. Γαμπρός δεν εμφανίστηκε ποτέ ,παρά ένα πλήθος να την κοροϊδέψει . Την επομένη χρόνια το πάθημα της έγινε και επιθεώρηση που έγραψε ο Τουρνάς και Αθανασίου (Πατρινοί δημοσιογράφοι ) και το ρόλο της Γιαννούλας υποδύθηκε ο βαυαρικής καταγωγής Έλληνας ηθοποιός Εδμόνδος Φυρστ 
Το 1918 τα πράγματα σοβαρεύουν. Την ξανά πείθουν ότι της βρήκαν γαμπρό , έναν νεαρό τον Μιλτιάδη Μαντέλη . Οι γειτόνισσες την έβαψαν, την έντυσαν νύφη και πλήθος κόσμου τη συνόδευσε με όργανα στην εκκλησία και την παρέδωσαν στο νεαρό! Εκεί ξαφνικά εμφανιστήκαν δυο και καλά στρατιώτες της στρατονομίας και συλλάβανε το γαμπρό για κάποιο γελοίο λόγο και εξαφανίστηκαν. Η Γιαννούλα ξέσπασε σε απαρηγόρητα κλάματα κι έπεσε σε μεγάλη θλίψη .
Αυτό δε σταμάτησε όμως κάποιους να συνεχίζουν και με αλλά θεατρικά δρώμενα να σατιρίζουν την Γιαννούλα…
Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο πρόεδρος της Αμερικής έγινε ο Ουίλσον .Το 1921 οι ίδιοι άνθρωποι πείθουν αυτή την φορά την Γιαννούλα ότι ήταν μακρινός συγγενής του Ουίλσον ! Της είπαν ότι μαζί με τον πρόεδρο της Αμερικής κληρονομούν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό κι έτσι τώρα που θα γίνει πλούσια, θα παντρευτεί όποιον θέλει. Ένα μεγάλο πλήθος την συνόδευσε σε γραφείο ψεύτικου δικαστικού κλητήρα που της μέτρησε μπροστά της πάρα πολλά χρήματα . Την στιγμή που τα έδωσε στη Γιαννούλα μπήκαν δυο (ψεύτικοι) μασκοφόροι ληστές και της τα έκλεψαν ! Η Γιαννούλα ξανά σπάραξε από τον πόνο και τα κλάματα . Την επομένη μέρα, πάλι με ένα πλήθος κόσμου να την περιπαίζει πήγε στην αστυνομία να βρει το δίκιο της …
Από αυτό το γεγονός και μετά, στη Γιαννούλα κατάπεσε κι άλλο το ταλαιπωρημένο της μυαλό. Έβγαλε και μια ιστορία από το μυαλό της που την πίστευε, ότι ήταν αρραβωνιασμένη με έναν φαντάρο.
Το 1922 πείθουν την κακόμοιρη Γιαννούλα, ότι ο Ουίλσον ήταν πατέρας του στρατιώτη που ήταν αρραβωνιασμένη! Στο καρναβάλι την πείθουν να πάει στο λιμάνι να υποδεχτεί τον Ουίλσον με το γαμπρό και μια βαλίτζα χρήματα. Πάνω από δέκα χιλιάδες κόσμου την πήγε ντυμένη νύφη στο μόλο, όπου η Γιαννούλα με ανείπωτη χαρά υποδέχεται τον (ερχόμενο με βάρκα) γαμπρό ! Τους παραλαμβάνει άμαξα και η Γιαννούλα είναι τρισευτυχισμένη. Μετά από λίγο ένας λούστρος μπαίνει στην άμαξα και κλέβει τα λεφτά . Ο γαμπρός πηδά από την άμαξα για να πιάσει τον λούστρο κι εξαφανίζεται κι αυτός… Όταν κλαίει η Γιαννούλα ο << Ουίλσον >> της λέει ότι πάει να στείλει μήνυμα για να έρθει άλλος γαμπρός κι εξαφανίζεται κι αυτός… Η Γιαννούλα πέφτει σε μεγάλη θλίψη. 
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το 1923 της είπαν ότι τελικά θα την παντρευτεί σε λίγα χρόνια ο ίδιος ο Ουίλσον και της στέλνουν κι ερωτικές επιστολές ! 
Το 1930 σταματούν όλα γιατί πέθανε ο άνθρωπος που έπειθε τη Γιαννούλα που τώρα δεν εμπιστεύεται άλλον .
Το 1940 η Γιαννούλα είναι 72 χρονών. Δεν μπορεί να επιβιώσει πια. Ο κόσμος δεν έχει να φάει ψωμί όχι να αγοράσει κουλούρι . Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου που ήταν παιδί στην κατοχή μου έλεγε: Οι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα στη μέση του δρόμου. Μάζευαν καθημερινά τους νεκρούς με τα κάρα. Η Γιαννούλα μόνη και ξεχασμένη βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της . 
Το 2015 ο ΣΟΨΥ Πάτρας (Σύλλογος για τη Ψυχική Υγεία ) βγάζει την έξης ανακοίνωση: 
<< Για μας στον ΣΟΨΥ Πάτρας, είναι αδιανόητο να θεωρείται σήμερα έθιμο και να διαιωνίζεται ως παράδοση ο εμπαιγμός ενός ανθρώπου με ψυχική νόσο και μαζί με αυτήν το άθλιο της συμπεριφοράς μερίδας πολιτών που με τη στάση τους μετέτρεψαν σε μαρτυρική τη ζωή του.
Δεν θεωρούμε έθιμο, ούτε την διαπόμπευση, ούτε τον δημόσιο εξευτελισμό, ούτε τον θρήνο, ούτε την συμβολική επανάληψή τους κάθε χρόνο εν είδη διασκέδασης των καρναβαλιστών.
Η αναβίωση του γάμου της Γιαννούλας της Κουλουρούς, αποτελεί προβολή προς το μέλλον μια αρρωστημένης αντίδρασης του κοινωνικού συνόλου απέναντι στον ψυχικά πάσχοντα και μέσω της σάτιρας μεταφέρει το μήνυμα της νομιμοποίησης δια της διασκέδασης τέτοιων απαράδεκτων συμπεριφορών που δεν έχουν θέση στη χώρα μας εν έτει 2015 και προσβάλλουν όχι μόνο τους ψυχικά ασθενείς αλλά και τους πολίτες της Πάτρας.
Για αυτό το λόγο ζητάμε την άμεση κατάργηση της αναβίωσης του γάμου της Γιαννούλας της Κουλουρούς από τις εκδηλώσεις του Πατρινού Καρναβαλιού και καλούμε τη δημοτική αρχή να πάρει θέση, δίνοντας τέλος στην μετατροπή σε κωμωδία, της ζωής ενός τραγικού προσώπου που έζησε δίπλα μας>>

Του Βαγγέλη Πλάκα

Πληροφορήθηκα πριν λίγο το θάνατο της Ελένης Νανακούδη-Γκουραμάνη σε ηλικία 85 ετών. Μιας γυναίκας-σύμβολο καθώς ήταν μια από τους τελευταίους διασωθέντες του Ολοκαυτώματος του Χορτιάτη, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1994. Το 2004 με τον τότε Δήμο Χορτιάτη εκδώσαμε το ιστορικό δοκίμιο «μνήμης και χρέους» με τον τίτλο «Το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη. 60 Χρόνια Μετά» με ηχηρή και συγκλονιστική στις σελίδες του την μαρτυρία της διασωθείσας. Πριν περίπου τρία χρόνια σε ένα αφιέρωμα για την εφημερίδα «Μακεδονία» είχα φιλοξενήσει και πάλι δηλώσεις της με αφορμή την τότε απόφαση της Βουλής έπειτα από κυβερνητική πρωτοβουλία για την επανασύσταση και την αναβάθμιση της Διακομματικής Επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων. «Έστω και τώρα να δικαιωθούμε», είπε τότε στην εφημερίδα. Από το δισέλιδο ρεπορτάζ παρουσιάζω εδώ το κομμάτι που αφορούσε την αείμνηστη πλέον Ελένη Νανακούδη-Γκουραμάνη ώστε ελάχιστη τιμή στην μνήμη της. «Μικρό κορίτσι η Ελένη Νανακούδη-Γκουραμάνη βρέθηκε την αποφράδα εκείνη ημέρα μαζί με τη μητέρα και την αδερφή της κλεισμένες μέσα στο φούρνο Γκουραμάνη, ένα από τα δύο μέρη όπου οι Γερμανοί οδήγησαν τους κατοίκους του χωριού. Να πώς περιγράφει η ίδια σε μία από τις πολλές αφηγήσεις της όσα έζησε εκείνη την ημέρα: “Το χωριό καιγόταν και λεηλατούταν. Μας έβαλαν δυο-δυο, τρεις-τρεις στη σειρά και μας οδήγησαν στο φούρνο του Γκουραμάνη. Μας έβαλαν μέσα και έξω έστησαν ένα πολυβόλο. Πριν να αρχίσουν να πυροβολούν, επειδή είχα μπει από τους πρώτους, ανέβηκα ψηλά στο ζυμωτήριο μαζί με τους δικούς μου. Μετά άρχισαν να πυροβολούν. Από τα πυρά σκοτώθηκαν πρώτα η μητέρα μου και μετά η αδερφή μου, προλαβαίνοντας μόνο να φωνάξει ‘μητέρα, σε σκότωσαν’. Τραυματίστηκα στο γόνατο και την παλάμη. Μετά έβαλαν φωτιά και ο καπνός άρχισε να μας πνίγει. Κατέβηκα κάτω, είδα μία κυρία με ένα μωρό στην αγκαλιά, που έκανε να βγει από την πόρτα, και πήγα από πίσω της. Δεν πρόλαβε να την ανοίξει και τη μαχαίρωσαν. Έπεσα κάτω, δίπλα σε έναν σωρό από νεκρούς κάνοντας και εγώ την πεθαμένη. Δεν κουνήθηκα παρά έπειτα από ώρες και όταν ήδη είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Είχα παντού αίματα, δικά μου και άλλων. Χαραγμένη στη μνήμη μου έχει μείνει μία σκηνή: μία νεκρή μητέρα, πεσμένη στο έδαφος, κρατώντας στην αγκαλιά το μωρό της, που ακόμη θήλαζε, και δίπλα οι Γερμανοί να γελούν. Μετά ξεκίνησα για τα χωράφια, για να βρω τον πατέρα μου. Στο δρόμο συνάντησα δύο ταγματασφαλίτες. Ο ένας, με το που με βλέπει, οπλίζει και ετοιμάζεται να πυροβολήσει. Ο άλλος τον αποτρέπει: ‘Άστο να ζήσει. Δεν χόρτασες να σκοτώνεις;’. ‘Όχι’, του απάντησε…”.   Η κ. Νανακούδη-Γκουραμάνη μίλησε στη “ΜτΚ” με αφορμή τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων: “Εβδομήντα ένα χρόνια έπειτα από αυτό το φοβερό γεγονός που μας συνέβη, το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη, το οποίο έζησα με τον πιο σκληρό τρόπο, οι ενέργειες της σημερινής κυβέρνησης με βρίσκουν σύμφωνη. Προτού πάω να συναντήσω τους δικούς μου ανθρώπους, που έχασαν τη ζωή τους στο Ολοκαύτωμα, ελπίζω να υπάρξει δικαίωση για το φρικτό αυτό γεγονός που ζήσαμε εμείς και ο τόπος μας”.

Πηγή: http://myportal.gr/olokaftoma-tou-chortiati-ke-sigklonistiki-martiria-tis-elenis-nanakoudi-gkouramani/

Έχουμε περάσει σε αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων τα τελευταία χρόνια και το 2017 αναμένεται να κινηθούμε στις 70.000 γεννήσεις, λέει ο Δρ. Στέφανος Χανδακάς MD MBA PhD, Μαιευτήρας-Γυναικολόγος, Χειρουργός, διδάκτωρ γυναικολογίας και μαιευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Σύμφωνα λοιπόν με τον ίδιο, από το 2010 έχουμε αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων, αντίστοιχο με αυτό του 1946, μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 2008, όπως λέει , γεννήθηκαν κατά μέσο όρο 120.000 παιδιά, ενώ και φέτος η περαιτέρω πτώση του ρυθμού αναμένεται ραγδαία.

Αν θέλουμε να το δούμε βάσει ποσοστού, υπογραμμίζει, από το 2010  και έπειτα, δηλαδή με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, η πτώση των γεννήσεων έφθασε το 40%. Αυτό αναμφίβολα οφείλεται στην κρίση και στις συνέπειες αυτής με βασικότερο τον μειωμένο οικογενειακό προϋπολογισμό, που δεν επιτρέπει σχεδιασμούς. Μία εξίσου σημαντική παράμετρος που οδήγησε σε αυτήν την πτώση αφορά τη μετανάστευση ανθρώπων με μέση αναπαραγωγική ηλικία τα 30-40 έτη. Με βάση τα στατιστικά των γεννήσεων- θανάτων από το 2011 και μετά, αλλά και με βάση τη μαζική μετανάστευση νέων και οικογενειών στο εξωτερικό, η Ελλάδα βρίσκεται στο χειρότερο σημείο δημογραφικής κατάρρευσης.

Σήμερα γίνονται οι εγγραφές στο δημοτικό των παιδιών που γεννήθηκαν το 2011. Αντίστοιχα στο νηπιαγωγείο.

Η πτώση στις γεννήσεις στο διάστημα 2010 – 2015 είναι της τάξης του 20% . Και αν συνεχιστεί αυτή η καταστροφική τάση θα ξεπεράσει κατά πολύ το 25% τουλάχιστον για τα άμεσα χρόνια.

Αφού με τα μνημόνια τους δολοφόνησαν τα μελλοντικά παιδιά του ελληνικού λαού θα έρθουν να μας ζητάνε και τα ρέστα. Ποια ρέστα; Μα απολύσεις φυσικά γιατί είμαστε ως εκπαιδευτικοί υπερβολικά πολλοί τώρα που μειώθηκε η «πελατεία».

Τώρα, σήμερα, όχι αύριο, πρέπει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο να δηλώσουμε αλλά και να επιβάλουμε με τον αγώνα μας: ένας εκπαιδευτικός για 20 παιδιά και στην Α΄ και Β΄ τάξη και στο νηπιαγωγείο 1 εκπαιδευτικός για 15 παιδιά. Καμιά υποστηρικτική δομή μιας σύγχρονης εκπαίδευσης των αναγκών και των δικαιωμάτων των παιδιών χωρίς στελέχωση.

Τώρα, σήμερα, όχι αύριο, πρέπει να μπουν στην πρώτη γραμμή διεκδίκησης όλες οι προτάσεις του κινήματος υποστήριξης της μητρότητας και του παιδιού.

Τώρα, σήμερα, όχι αύριο, πρέπει να ανατραπεί η κανιβαλική πολιτική του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και των δανειστών που εξοντώνει και βιολογικά τον λαό μας.

από https://selidodeiktis.edu.gr/2017/05/19/πού-πήγαν-βρε-γυναίκα-τα-παιδιά/