Πρόκειται οπωσδήποτε για ένα επιβλητικό έργο. Στη σύντομη ιστορία των νεοελλήνων, ίσως ποτέ άλλοτε και για κανένα άλλο θέμα, επιστημονικό, ιστορικό, πολιτικό, εθνικό, αναπτυξιακό, θρησκευτικό ή άλλο δεν είδαμε παρόμοια κινητοποίηση δημόσιων, ημιδημόσιων ή μη δημόσιων φορέων με στόχο την προαγωγή της γνώσης. Πρόκειται για το πρωτοφανές και το ανεπανάληπτο.
Η αφορμή είναι, υποθέτουμε, η προσέγγιση της επετείου των διακοσίων χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. Επέτειος σημαδιακή, ξεκίνημα του εθνικού κράτους μέσα στο οποίο ζούμε και μέσα στο οποίο ο ελληνισμός –σε μία ακόμα φάση της μακραίωνης ιστορίας του- μεγαλούργησε και μεγαλουργεί. Οπωσδήποτε το μέγεθος του εγχειρήματος στηρίζεται σε στέρεα υλικά. Και σε στέρεους φορείς, όπως η δημοσιότητα αναφέρει.
Το πρόγραμμα φέρει τον τίτλο, «Ψηφιακό Αρχείο 1821». Στόχος του είναι η αξιοποίηση νέων ερευνητών για τη δημιουργία μιας τεράστιας «βάσης δεδομένων» για την Ελληνική Επανάσταση του 1821, η οποία θα καταστήσει προσιτό στο ειδικό ή και στο ευρύτερο κοινό πλήθος αρχειακών υλικών, εργασιών, εικόνων και τεκμηρίων για το 1821. Η ίδια βάση θα αποτελέσει και «εκπαιδευτικό οδηγό» για τη διδασκαλία της Ελληνικής Επανάστασης στα Σχολεία.
Ως εδώ ουδέν το μεμπτό. Ζούμε εξάλλου κάτω από τον αστερισμό του «κονστρουκτιβισμού» όπου η απόκτηση παιδείας και η γνώσης αποκτούνται μέσω της αντιεξουσιαστικής διαδικασίας: ρίχνεις τους εκπαιδευόμενους κάθε μορφής και ηλικίας σε μια δεξαμενή «ιστορικών τεκμηρίων» και τους καλείς, μέσα από αυτή, να συνθέσουν την ιστορική πραγματικότητα με βάση τις υποκειμενικές τους επιθυμίες. Πρόκειται για την αποθέωση του «έτσι είναι γιατί έτσι νομίζουμε» και οπωσδήποτε για το τέλος της ιστορίας ως επιστήμης.
Οι φορείς του μεγαλεπήβολου αυτού προγράμματος – οπωσδήποτε λάτρεις της ιστορίας του τόπου και του λαού μας, παρουσιάζουν ειδικό «ιστορικό» ενδιαφέρον. Δεν γνωρίζουμε αν και πόσο κοντά στο ταμείο του προγράμματος, αλλά σίγουρα στην καρδιά του προγράμματος, βρίσκεται μία μη κυβερνητική. Η οργάνωση έχει ως τώρα διακριθεί σε φιλεύσπλαχνα πεδία όπως η θεραπεία των αδέσποτων σκύλων, οι αναδασώσεις, η ανταποδοτική ανακύκλωση, τα κακοποιημένα παιδιά, τα συσσίτια για φτωχούς κλπ. (https://www.act4greece.gr/?c=46). Πατριωτικοί μάλλον λόγοι την οδήγησαν στο να ασχοληθεί και με την Ελληνική Επανάσταση.
Η Act4Greece εξασκεί την πρακτική του crowdfunding αποβλέποντας στην από τους πολλούς συλλογή χρηματικών πόρων για την προώθηση των προγραμμάτων της – κάτι σαν τους «εράνους του αγώνα» μια που βρισκόμαστε στο πνεύμα του 1821. Υποθέτουμε ότι στις δύσκολες ημέρες που ζούμε οι πολλοί, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των «όλοι μαζί μπορούμε» ή των απογόνων του πνεύματος της εθνεγερτηρίου «Εθνοτράπεζας», δεν έχουν περίσσεμα για να δώσουν στον αγώνα. Μέσω της οργάνωσης, τουλάχιστον… Ως εκ τούτου η τελευταία στηρίζεται μάλλον σε ευεργέτες, «στρατηγικούς εταίρους» στη σύγχρονη ορολογία. Ενδεικτικά οι τελευταίοι είναι το Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρου Ωνάση, το Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Λάτση, το (παραδόξως μη κοινωφελές) Ίδρυμα Μποδοσάκη, κά, όπως και σε «στρατηγικούς υποστηριχτές» (ενδεικτικά η ΕΚΟ, η Aegean, η Media Markt κλπ.).
Εάν κάποιος ήθελε να είναι κακοήθης και εχθρός της «κοινωνίας των πολιτών» και της εκπορευόμενης από αυτήν φιλεύσπλαχνης διάθεσης, θα παρατηρούσε ότι «τεχνικός σύμβουλος» («ελεγκτής προγράμματος») της Act4Greece είναι μια εταιρεία με τίτλο Grant Thornton. Μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα (https://www.grant-thornton.gr/en/) ετούτης της εταιρείας παροχής επιχειρηματικών συμβουλών θα γεννούσε ίσως κάποια ερωτήματα: το βασικό πεδίο στο οποίο ειδικεύεται η εν λόγω εταιρεία είναι η …φορολογία. Προφανώς για να μην ξεχάσει κάποιος από εκείνους που προσφεύγουν στις υπηρεσίες της την πληρωμή των αναλογούντων στα εισοδήματά του φόρων!
Στη διάθεση λοιπόν της φιλεύσπλαχνης αυτής πρωτοβουλίας τέθηκαν οι θησαυροί της ελληνικής ιστορίας, το οτιδήποτε συνδέεται με την Επανάσταση του 1821. Ποιοι δημόσιοι φορείς διέθεσαν το υλικό τους; ΟΛΟΙ. Η βιβλιοθήκη της Βουλής, η Εθνική Βιβλιοθήκη, τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, το Ελληνικό Λογοτεχνικό Ιστορικό Αρχείο το Κέντρο Ελληνικής Μουσικής «Φοίβος Ανωγειανάκης», το Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών του ΙΤΕ κλπ. κλπ. . Κεντρικό συντονιστικό ρόλο στο όλο εγχείρημα διαδραματίζει το Κέντρο Έρευνας για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες. Το Κέντρο έχει τη στήριξη των Ιδρυμάτων Ι. Λάτση και Σ. Νιάρχου και ιδρυτικό του μέλος υπήρξε ο νυν υπουργός Παιδείας. Σχεδόν εντυπωσιάζει η διαπίστωση για το πόσο μικρός είναι ο κόσμος.
Εν κατακλείδι: Παρατηρούσε ένας αρθρογράφος «αριστερής» εφημερίδας ότι τα «200 Χρόνια από το 1821» δίνουν την ευκαιρία «ξεπλύματος», παλαιότερων άτυχων επετειακών συγκυριών. Στα 100 χρόνια έγραψε, είχαμε τα μικρασιατικά, στα 150 χρόνια είχαμε χούντα. Τώρα που έχουμε δημοκρατία, φιλεύσπλαχνους ευεργέτες και την στήριξη εταιρειών επιχειρηματικών συμβουλών η αλήθεια για το 1821 μπορεί επιτέλους να λάμψει. Ίσως να είναι έτσι. Μένει να αποδειχθεί. Εκείνο πάντως που ως τώρα πιστοποιείται είναι ότι η διάθεση για γενική «αξιοποίηση» του εθνικού μας πλούτου –υλικού, ιστορικού και πνευματικού – δεν αφορά μόνο τις αρχαιότητες. Δυστυχώς απλώνεται βαθιά, ως τις ψυχές των ανθρώπων. Ως την ψυχή του λαού μας. Εδώ, βέβαια, πρόκειται για μη κυβερνητική ανιδιοτέλεια. Οπότε ο γενικότερος εκμαυλισμός, που έχει γίνει καταθλιπτικός μηχανισμός και πεδίο δόξας λαμπρό για «επιχειρηματικούς συμβούλους», δεν θα πρέπει να μας ανησυχεί.
* Ο Γιώργος Μαργαρίτης είναι καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
από : https://www.imerodromos.gr/to-1821-se-mi-kyvernitikes-peripeteies/
Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία
Κύρια
Είναι τρομακτικό το πόσο αποτελεσματική κατευθυντήρια γραμμή είχαν οι Ναζί σε μια ολόκληρη χώρα, συμπεριλαμβανομένου του πληθυσμού και της βιομηχανία της, σε σχέση με τους πολεμοχαρείς στόχους τους. Οι περισσότεροι ξέρουμε για τις τρεις μεγάλες εταιρείες που συνεργάστηκαν με τους Ναζί.Η Hugo Boss που σχεδίασε τις τρομακτικές στολές των SS (όπως και η drabber που σχεδίασε τα καφέ πουκάμισα της νεολαίας του Hitler . Επίσης η Volkswagen που σχεδίασε το Beetle με εντολή του Χίτλερ. Καθώς και η IBM η οποία σχεδίασε τις διάτρητες κάρτες που είχαν χρησιμοποιηθεί για την συστηματοποίηση της εξόντωσης των λαών με γνώμονα την φυλή ή την τάξη.Ωστόσο, αυτές δεν ήταν οι μόνες εταιρείες που λειτούργησαν συνεργατικά με τους Ναζί – άλλες επιχειρήσεις παγκόσμιας εμβέλειας ακόμα και σήμερα αναγνωρίσιμες πούλησαν – θα έλεγε κάποιος – και την ψυχή τους στο διάβολο με διαφορετικούς τρόπους. Με κάποιες μπορεί και να εκπλαγείτε, ονόματα που ίσως δεν ξέρατε ή που δεν γνωρίζατε πόσο ανάμειξη είχαν.
10. Chase Bank Μετά από σκέψη, η συνεργασία της Chase Bank (νυν JP Morgan Chase), με τους Ναζί δεν ήταν και τόσο περίεργη. Ενας από τους βασικούς μετόχους της, ο JD Rockefeller, είχε χρηματοδοτήσει άμεσα ναζιστικά πειράματα ευγονικής πριν τον πόλεμο. Μεταξύ 1936 και 1941, η Chase και άλλες τράπεζες των ΗΠΑ βοήθησαν τους Γερμανούς να συγκεντρώσουν περισσότερα από 20 εκατομμύρια δολάρια σε ισοτιμία του δολαρίου, ποσό πάνω από 1,2 εκατομμύρια δολάρια σε προμήθειες – εκ των οποίων η Chase εισέπραξε το λαχταριστό ποσό των 500.000 δολαρίων. Αυτά ήταν πολλά χρήματα για την εποχή που τα εισέπραξε. Το γεγονός ότι τα γερμανικά σήματα που χρησιμοποιούνταν για τη χρηματοδότηση της λειτουργίας, προερχόταν από τους Εβραίους που είχαν εγκαταλείψει τη ναζιστική Γερμανία, δεν φαίνεται να ενοχλούσε την Chase , στην πραγματικότητα μετά την νύχτα (Kristallnacht) που χαρακτηρίστηκε ως η πιο βίαιη εναντίων των Εβραίων σε όλη τη ναζιστική Γερμανία και την Αυστρία το 1938, η Chase είχε παγώσει τους λογαριασμούς του γαλλοΕβραίων στην κατεχόμενη Γαλλία πριν οι Ναζί το ζητήσουν καν.
9. Ford Ο Henry Ford ήταν ένας πασίγνωστος αντισημίτης. Η ιδιότητα του αυτή υπογραμμίστηκε δημοσιεύοντας μια συλλογή άρθρων υπό το γοητευτικό τίτλο, «The International Jew: The World’s Foremost Problem». Η Ford χορηγεί την εποχή εκείνη ακόμα και εφημερίδα την οποία χρησιμοποιεί ως ένα βήμα προπαγάνδας, κατηγορώντας τους Εβραίους για τον Α» Παγκόσμιο Πόλεμο, μάλιστα το 1938 τιμήθηκε με το Μεγαλόσταυρο της γερμανικής Eagle, το υψηλότερο μετάλλιο της Ναζιστικής Γερμανίας που χορηγούνταν στους ξένους πολίτες. Η επιχείρηση της Ford στην Γερμανία παρήγαγε το ένα τρίτο των στρατιωτικών φορτηγών που χρησιμοποιούνταν από τον γερμανικό στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου, είναι δε σημαντικό είναι οτι ένα μεγάλο μέρος της εργασίας γίνοταν από τους κρατουμένους. Αυτό που είναι ακόμη πιο συγκλονιστικό είναι ότι η Ford εικάζεται οτι έχει χρησιμοποιήσει καταναγκαστική εργασία (δουλεία) ήδη πριν από το 1940 .
8. Random House Μπορεί να μην έχετε ακούσει για Bertelsmann AG, αλλά θα έχετε ακούσει για τα βιβλία που εκδίδονται από πολλές θυγατρικές της, συμπεριλαμβανομένης της Random House, Bantam Books και Doubleday. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, η Bertelsmann έχει δημοσιευθεί μια προπαγάνδα για την ναζιστική λογοτεχνία,“Sterilization and Euthanasia: A Contribution to Applied Christian Ethics.”
7. Kodak Όταν σκέφτεστε την Kodak, σας έρχονται εικόνες από ευτυχισμένες οικογενειακές φωτογραφίες και αναμνήσεις που μπορεί να τις έχετε και σε βίντεο, αλλά αυτό που θα πρέπει πραγματικά να εξετάσουμε είναι η εργασία «σκλάβων» στο γερμανικό υποκατάστημα της επιχείρησης που χρησιμοποιούνταν κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Θυγατρικές της Kodak στις ουδέτερες ευρωπαϊκές χώρες έκαναν πρόχειρα επιχειρήσεις με τους Ναζί, παρέχοντάς τους την δυνατότητα της αγοράς των προϊόντων τους κερδίζοντας έτσι το πολύτιμο ξένο νόμισμα. Το Πορτογαλικό υποκατάστημα έστειλε ακόμη και τα κέρδη του στο υποκατάστημα της Χάγης, το οποίο βρισκόταν υπό ναζιστική κατοχή εκείνη την εποχή. Επιπλέον, η εν λόγω εταιρεία δεν παρήγαγε απλώς κάμερες, επεκτάθηκε επίσης στην κατασκευή πυροκροτητών και σε άλλα στρατιωτικά αγαθά για τους Γερμανούς.
6. Η Coca-Cola Η Fanta είναι ένας νόστιμος χυμός πορτοκαλιού, χυμός που είχε αρχικά σχεδιαστεί ειδικά για τους Ναζί. Ακριβώς! βλέπετε, τα συστατικά για την κόλα που δίνει την επωνυμία της Coca-Cola ήταν δύσκολο προϊον στο να εισαχθεί, οπότε ο διαχειριστής του γερμανικού τμήματος της Coca-Cola, Max Keith, παρουσίασε ένα νέο χυμό που θα μπορούσε να γίνει με τα διαθέσιμα υλικά. Το 1941, η Fanta έκανε το ντεμπούτο της στη γερμανική αγορά. Ο Max Keith δεν ήταν ο φιλος των Ναζί, αλλά οι προσπάθειές του να κρατήσει τη λειτουργία την Coca-Cola ζωντανή στα μέσα του πολέμου, σήμαινε ότι η Coca-Cola έπρεπε να εισπράττει από κάπου κέρδη, πράγμα που θα έδινε την ευκαιρία να αντέξει την οικονομική πίεση της εποχής και θα μπορούσε να επιστρέψει στην διανομή του κυρίως χυμού της Coca-Cola στην Ευρώπη, αμέσως μόλις ο πόλεμος τελείωνε . 5. Allianz Η Allianz είναι η δωδέκατη μεγαλύτερη εταιρεία χρηματοοικονομικών υπηρεσιών στον κόσμο. Ιδρύθηκε στη Γερμανία το 1890, δεν αποτελεί έκπληξη ότι ήταν η μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία στη Γερμανία, κατά την άνοδο των ναζί στην εξουσία. Ως εκ τούτου, γρήγορα άρχισε να ασχολείται σοβαρά με το ναζιστικό καθεστώς. Ο Γενικός Διευθυντή της Allianz, Kurt Schmitt, ήταν επίσης υπουργός οικονομικών του Χίτλερ, και η εταιρεία είχε ασφαλίσει τις εγκαταστάσεις και το προσωπικό στο Άουσβιτς. Ηταν υπεύθυνος για την πολιτική που επέβαλε το ναζιστικό κράτος. Επιπλέον, η εταιρεία συνεργάστηκε στενά με τη ναζιστική κυβέρνηση για να εντοπίσουν τις πολιτικές ασφάλειας ζωής των ΓερμανοΕβραίων και έστειλε στα στρατόπεδα του θανάτου αρκετούς κατά τη διάρκεια του πολέμου.
4. Novartis Η Bayer, αν και πασίγνωστη εταιρεία για την προέλευσή της, ως θυγατρική του κατασκευαστή που έκανε το Zyklon B αέριο που χρησιμοποιείται στα ναζιστικά στρατόπεδα και στους θαλάμους αερίων, φυσικά δεν είναι η μοναδική φαρμακευτική εταιρεία με σκελετούς στο ντουλάπι της. Η ελβετική χημική εταιρεία Ciba και η Sandoz συγχωνεύονται για να σχηματίσουν την Novartis, η διασημότερη για τα φάρμακα της, Ritalin. Το 1933, το υποκατάστημα του Βερολίνου της Ciba παραδίδει για να καούν όλοι οι εβραϊκής καταγωγής υπάλληλοί της περιλαμβανομένου του διοικητικού συμβουλίου. Εντωμεταξύ, η Sandoz ακολούθησε το παράδειγμα και εκανε το ίδιο και με τον πρόεδρό της. Οι εταιρίες αυτές κατασκεύαζαν τα χρώματα, τα φάρμακα και τα χημικά για τους Ναζί κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η Novartis για να καθησυχάσει την ενοχή της προσπάθησε να επανορθώσει με το να συνεισφέρει 15 εκατομμύρια δολάρια προς ένα ελβετικό ταμείο για την αποζημίωση των θυμάτων των Ναζί.
3. Η Nestle Το 2000, η Nestle κατέβαλε πάνω από 14,5 εκατομμυρία δολαρία σε αποζημιώσεις για το ότι είχε καταναγκαστικούς εργάτες, και βασίζονταν ουσιαστικά σε εργάτες-σκλάβους που βρέθηκαν να είναι εκεί . Τα ποσά απαιτήθηκαν απο τους επιζώντες του Ολοκαυτώματος και εβραϊκών οργανώσεων. Η εταιρεία παραδέχτηκε ότι κατείχε μια εταιρεία το 1947 και ότι είχε χρησιμοποιήσει καταναγκαστική εργασία κατά τη διάρκεια του πολέμου και δήλωσε επίσης ότι « ορισμένες εταιρείες του ομίλου Nestle που δραστηριοποιούνταν σε χώρες που ελέγχονταν από το Ναζιστικό καθεστώς απασχολούσαν αναγκαστικούς εργάτες. Η Nestle επίσης βοήθησε με τη χρηματοδότηση ενός ναζιστικού κόμματος στην Ελβετία το 1939 και πέτυχε μια προσοδοφόρα σύμβαση που της έδινε την δυνατότητα να κερδίσει μεγάλα ποσά παρέχοντας την συνολική κατανάλωση σοκολάτας για τις ανάγκες του γερμανικού στρατού κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου.
2. BMW Η BMW έχει παραδεχθεί τη χρήση έως και 30.000 αναγκαστικών εργατών κατά τη διάρκεια του πολέμου. Οι αιχμάλωτοι πολέμου ήταν εργάτες σκλάβοι και τρόφιμοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης, χρησιμοποιούνταν εκεί που παράγονταν κινητήρες για την Luftwaffe. Με αυτόν τον τρόπο οι εργάτες αναγκάστηκαν να ενισχύσουν το καθεστώς των Ναζί να αμυνθεί, εναντίον εκείνων που προσπαθούσαν να τους σώσουν. Η BMW επικεντρώνεται αποκλειστικά σε αεροσκάφη και την κατασκευή μοτοσικλέτών κατά τη διάρκεια του πολέμου, έτσι ουσιαστικά δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένας βασικός προμηθευτής των μηχανών του πολέμου για τους ναζί.
1. Η General Electric (GE) Το 1946 στην General Electric επεβλήθη πρόστιμο από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, λόγω δόλιων δραστηριοτήτων σε καιρο πολέμου . Σε συνεργασία με την Krupp, μια γερμανική εταιρεία κατασκευής, η General Electric σκόπιμα και τεχνητά αύξησε την τιμή του καρβιδίου βολφραμίου, ένα υλικό που ήταν ζωτικής σημασίας για την κατεργασία μετάλλων που είναι αναγκαίο για την πολεμική προσπάθεια. Αν και επέβαλαν σαν τελικό πρόστιμο μόλις 36.000 δολάρια στο σύνολο, η General Electric είχε κερδίσει περίπου 1,5 εκατομμύρια δολάρια από αυτή την απάτη και μόνο το 1936, δυσχεραίνοντας επίσης την πολεμική προσπάθεια των αντιπάλων υπέρ των Ναζί. Η GE αγόρασε επίσης μετοχές της Siemens πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, που την καθιστά συνένοχη στη χρήση της εργασίας σκλάβων για να χτίσουν οι ίδιοι θαλάμους αερίων, όπου σε αυτούς πολλοί από τους εργάτες που τους κατασκεύασαν βρήκαν το θάνατο.
Πηγή:tear.gr
Διαβάστε περισσότερα: https://www.kar.org.gr/2016/09/04/eteries-pou-synergastikan-me-ton-chitler-2/?fbclid=IwAR1NMaoqYSVoAT0rXdgxhLF3aDb_hqwK9DTmXJii8fYHm8hjZGW5b7nflaU
Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία
Κύρια
«Και οι εταιρείες, οι τράπεζες εργάζονταν για την δική τους καταδίκη και δεν το ήξεραν. Τα χωράφια ήταν γεμάτα φρούτα, και άνθρωποι που πέθαιναν από την πείνα κινούνταν στους δρόμους. Οι μεγάλες εταιρείες δεν γνώριζαν ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της πείνας και της οργής είναι μια λεπτή γραμμή.
Ένα τέτοιο έγκλημα ξεπερνά κάθε δημόσια καταγγελία. Μια τέτοια πίκρα είναι ανίκανα τα δάκρυα να τη συμβολίσουν. Όλες μας οι επιτυχίες καταρρέουν μπροστά σ’ αυτή μας την αποτυχία. Εύφορη γη, ολόισιες αράδες δέντρα, ρωμαλέοι κορμοί, καρποί ωριμασμένοι. Και τα ετοιμοθάνατα παιδιά πρέπει να πεθάνουν, γιατί δεν βγαίνει κέρδος από τα πορτοκάλια. Και οι γιατροί της δημαρχίας συμπληρώνουν τα πιστοποιητικά -πέθανε από υποσιτισμό- γιατί τα τρόφιμα πρέπει να σαπίσουν, πρέπει να σαπίσουν με το ζόρι.»
Τζον Στάινμπεκ, «Τα σταφύλια της οργής» (1939)
«Ρακοσυλλέκτης ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες, ο άντρας που βρέθηκε σήμερα το πρωί νεκρός κοντά στη σιδηροδρομική γραμμή στο Φλαμούλι στα Τρίκαλα. Το άνδρα εντόπισε ο μηχανοδηγός της πρωινής αμαξοστοιχίας, ο οποίος ειδοποίησε την αστυνομία.
Στο σημείο οι αστυνομικοί βρήκαν τον 63χρονο παγωμένο και νεκρό. Νωρίς το πρωί η θερμοκρασία στα Τρίκαλα είχε πέσει στους -12 βαθμούς κελσίου.
Περίοικοι έβλεπαν τον 63χρονο τις προηγούμενες ημέρες με το ποδήλατό του στην περιοχή, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες διέμενε προσωρινά σε χωριό των Τρικάλων. Κοντά στην περιοχή που βρέθηκε υπάρχει μία μικρή γέφυρα, στην οποία ίσως ο άνδρας προσπάθησε να προστατευτεί από το κρύο. Έχει διαταχθεί νεκροψιά – νεκροτομή προκειμένου να βρεθούν τα ακριβή αίτια του θανάτου του»
Περίοικοι έβλεπαν τον 63χρονο τις προηγούμενες ημέρες με το ποδήλατό του στην περιοχή, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες διέμενε προσωρινά σε χωριό των Τρικάλων. Κοντά στην περιοχή που βρέθηκε υπάρχει μία μικρή γέφυρα, στην οποία ίσως ο άνδρας προσπάθησε να προστατευτεί από το κρύο. Έχει διαταχθεί νεκροψιά – νεκροτομή προκειμένου να βρεθούν τα ακριβή αίτια του θανάτου του»
( από την ιστοσελίδα της ΕΡΤ Λάρισας)
Κι αρχίζουν οι ειδήσεις: νεκρός άστεγος στην Τρίπολη, νεκρός από μαγκάλι στη Ρόδο, νεκρός 24χρονος πρόσφυγας...
80 χρόνια μετά το συγκλονιστικό μυθιστόρημα του Στάινμπεκ ... κι όμως , στον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο της αφθονίας και του καταναλωτισμού, στην Ευρωπαϊκή Ένωση της «αλληλεγγύης» και της «ισότητας», στη «μεταμνημονιακή» Ελλάδα της «ανάπτυξης», στην «έξυπνη» πόλη του Μύλου των Ξωτικών και του δωρεάν WiFi, στην «καρδιά» του άκαρδου κόσμου της εμπορευματοποίησης κάθε ίχνους της ζωής μας, λίγα μέτρα από τα λαμπερά φώτα των γιορτών, ένας συμπολίτης μας βρέθηκε νεκρός από την παγωνιά!
Κι οι ειδήσεις αυτές έχουν γίνει συνήθεια κι έχουμε πια εθιστεί στους νεκρούς από μαγκάλια, ξυλόσομπες , στην αιθαλομίχλη από τα καμμένα ξύλα κι ότι άλλο βρούμε μπροστά μας, προκειμένου να ζεσταθούν οι οικογένειες μας από το κρύο του χειμώνα, στις επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην υγεία μας.
«Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, λόγω της οικονομικής κρίσης και της αδυναμίας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού για την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος ή πετρελαίου θέρμανσης ως μέσο για την θέρμανση του, επιλέγεται το ξύλο σαν πιο οικονομικό μέσο θέρμανσης και κατά συνέπεια επιτείνεται το πρόβλημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από την αιθαλομίχλη ειδικά τους κρύους μήνες του χειμώνα»... κάπως έτσι δεν ξεκινούσαν άλλωστε τα περισσότερα ρεπορτάζ των ειδησεογραφικών ιστοσελίδων εδώ και χρόνια, για να καταδείξουν τη σκληρή πραγματικότητα μιας κοινωνίας, για την πλειοψηφία της οποίας, αποτελεί πολυτέλεια πλέον η θέρμανση ...
Οι άστεγοι, νεόφτωχοι, ανήμποροι και πεταμένοι στο περιθώριο της κοινωνίας μας , οι παγωμένοι από το κρύο συνάνθρωποί μας, οι παγωμένοι πρόσφυγες στις σκηνές των «κέντρων φιλοξενίας», δηλ. των σύγχρονων στρατοπέδων συγκέντρωσης, είναι τα θύματα της βαρβαρότητας της πολιτικής του αδίστακτου συνασπισμού κυβέρνησης - αστικών κομμάτων- κεφαλαίου. Της πολιτικής της φτώχειας και της ανεργίας, του πολέμου και της εκμετάλλευσης, των πλειστηριασμών και του ξεσπιτώματος, του ξεπουλήματος του δημοσίου πλούτου και της καταστροφής του περιβάλλοντος.
Κι εδώ δε χώρα καμία λογική κοινωνικού αυτοματισμού και κανιβαλισμού. Κανείς άλλωστε δεν πρόκειται να σωθεί πάνω στα συντρίμμια μιας κατεστραμμένης κοινωνίας, με τα φιλοδωρήματα της κυβέρνησης, τη «φιλευσπλαχνία» των εργοδοτών και τη «φιλανθρωπία» των ΜΚΟ και όσων εμπορεύονται την αλληλεγγύη. Εκτός από όσους έχουν επιλέξει να πατήσουν πάνω στα πτώματα των κατεστραμμένων εργαζομένων , των ανήμπορων απόμαχων της ζωής, της νεολαίας δίχως δικαιώματα.
Οι φωνές της λογικής του παραλόγου : «φταίει ο ίδιος για τη φτώχεια του, την ανεργία του, το ξεσπίτωμά του, την μετανάστευσή του, τον θάνατο του”, απλά οδηγούν στο στρώσιμο του δρόμου προς τον φασισμό και την κτηνωδία.
Για να τελειώνουμε ... Ένοχοι είναι αυτοί που έχουν κάνει στοιχειώδη δικαιώματα όπως η στέγη κι η θέρμανση, να μοιάζουν πολυτέλεια. Είναι η κυβέρνηση και ο κόσμος του κεφαλαίου , τον οποίο υπηρετεί πιστά, που νομοθετεί κι εφαρμόζει την πιο σκληρή αντιλαϊκή πολιτική.
Που βάφουν τα χέρια τους με το αίμα νεκρών εργαζομένων σε εργατικά «ατυχήματα», νεκρών ντελιβεράδων σε εργοδοτικές δολοφονίες, κακοποιημένων και νεκρών γυναικών, μεταναστών, ανθρώπων φτωχών, αστέγων, ανέργων, πλημμυροπαθών, πυρόπληκτων, όλων τους θυμάτων στον βωμό του κέρδους και της «ανάπτυξης».
Στο απυρόβλητο δεν θα μείνουν οι θιασώτες - όπως η δημοτική μας αρχή- της «υγιούς» επιχειρηματικότητας, της κοινωνίας των «αρίστων» και των «ικανών», της «αξιοκρατίας» και του ανταγωνισμού, της πιο σκληρής εκμετάλλευσης με «καινοτομίες», της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης των πάντων, της «αξιοποίησης» του δημοσίου πλούτου από το Υπερταμείο, της φιλανθρωπίας της «καλής κοινωνίας» απέναντι σε υπάκουους, φιλήσυχους, αιώνια ευγνωμονούντες φτωχούς, οι οποίοι θα περιμένουν τον Παράδεισο στη μετά θάνατο ζωή!
Ο μόνος δρόμος για τους εργαζόμενους και τη νεολαία, είναι αυτός του αγώνα για την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής, αυτού του άκερδου συστήματος.
Είναι ο δρόμος της ταξικής και διεθνιστικής αλληλεγγύης, η καθημερινή έμπρακτη στάση ανθρωπιάς κι αξιοπρέπειας, η άρνηση της «μισής» ζωής που μας τάζουν και ο ανυποχώρητος αγώνας και διεκδίκηση της Ζώης που μας αξίζει, σε έναν κόσμο που θα μας ανήκει!
Γιατί... «Οι άνθρωποι ζητάνε να ζήσουν μια ζωή πρεπούμενη και να αναθρέψουν τα παιδιά τους. Και σαν γεράσουν πια, να κάθονται στην πόρτα τους και ν’ αγναντεύουν το ηλιοβασίλεμα. Και όσο είναι νέοι, να χορεύουν, να τραγουδούν και να πλαγιάζουν μαζί. Θέλουν να τρώνε, να μεθούν και να δουλεύουν.»
Τζον Στάινμπεκ, «Τα σταφύλια της οργής» (1939)
ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
9/1/2019
Πηγή:
Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία
Σημαντικά Άρθρα
Ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθήνας, που το 2015 διέταξε την καταβολή ποσών από 25.000 έως 350.000 ευρώ ως χρηµατική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης στους υπαλλήλους και στους συγγενείς των θυμάτων της εμπρηστικής επίθεσης στη Marfin το 2010. Σύμφωνα με τους Αεροπαγίτες, η τότε απόφαση του Εφετείου επιβαρύνει «υπέρµετρα τον εργοδότη», καθώς «τα ποσά που επιδικάσθηκαν κρίνονται συναισθηµατικώς διογκωµένα». Η υπόθεση θα παραπεμφθεί και πάλι στο Εφετείο.
Σύμφωνα με πληροφορίες του «Έθνους», ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθήνας για την αποζημίωση υπαλλήλων και συγγενών των θυμάτων που είχαν καεί σε υποκατάστημα της τράπεζας Marfin, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας το 2010.
Συγκεκριμένα, το Εφετείο το 2015 διέταξε την καταβολή ποσών από 25.000 έως 350.000 ευρώ ως χρηµατική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης στους υπαλλήλους και στους συγγενείς των θυμάτων. Το Εφετείο είχε αποφασίσει την επιβολή χρηματικής αποζημίωσης για την αποκατάσταση της βλάβης που υπέστησαν τα θύµατα «από το κίνδυνο ζωής που διέτρεξαν, από την παρεπόµενη σωµατική τους ταλαιπωρία, τα απότοκα προβλήµατα υγείας και όλη την ψυχική πίεση µε την οποία επιβαρύνθηκαν από την κρίσιµη µέρα και εφεξής».
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, κατά τον Αρειο Πάγο, το Εφετείο µε την κρίση του αυτή «υπερέβη τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας κατά τον προσδιορισµό του ποσού, το οποίο είναι εύλογο στη συγκεκριµένη περίπτωση ως χρηµατική ικανοποίηση, τόσο για την αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης ενός εκάστου εκ των εναγόντων µελών της οικογένειας της θανούσας σε εργατικό ατύχηµα, Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, όσο και για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης ενός εκάστου των λοιπών εναγόντων».
Σύμφωνα με τους Αεροπαγίτες, οι τραγικές και απρόβλεπτες συνθήκες θανάτου και τραυµατισµού «δεν κρίνονται περισσότερο έντονες σε σχέση µε εκείνες υπό τις οποίες επέρχεται ο θάνατος ή ο τραυµατισµός άλλων προσώπων σε ατυχήµατα που συµβαίνουν στην καθηµερινή πραγµατικότητα, µε τρόπο εξίσου αιφνίδιο και αποτρόπαιο».
«Δεν δικαιολογείται η εκτίναξη του ποσού»
Αν και στο σκεπτικό των δικαστών γίνεται λόγος για παράλογη τροµοκρατική ενέργεια χωρίς καµία αφορµή, αυτό δεν δικαιολογεί την εκτίναξη του ποσού της αποζηµίωσης σε βάρος του εργοδότη και των στελεχών της τράπεζας και όχι των ανθρώπων που ευθύνονται για το συµβάν, δηλαδή οι αυτουργοί της επίθεσης.
«Προκαλεί αγανάκτηση στον µέσο κοινωνικό άνθρωπο µια “τυφλή” και παράλογη τροµοκρατική ενέργεια που πλήττει σε ώρα εργασίας απλούς εργαζόµενους, οι οποίοι δεν έχουν δώσει ουδεµία αφορµή στους δράστες της ενέργειας (πλην, ενδεχοµένως, του ότι εργάζονταν σε ηµέρα γενικής απεργίας), δεν µπορεί να δικαιολογήσει την εις ύψος εκτίναξη του ποσού της χρηµατικής ικανοποίησης, την οποία καλείται να πληρώσει ο εργοδότης ή οι προστηθέντες και όχι οι άγνωστοι τροµοκράτες. Και τούτο ακόµη περισσότερο στην περίπτωση κατά την οποία η αµέλεια, που αποδίδεται στον εργοδότη ή στους προστηθέντες από αυτόν, µόνο κατά ένα µικρό µέρος συνδέεται µε το αποτέλεσµα, διότι την υπερακοντίζει ο δόλος της τροµοκρατικής ενέργειας».
Το Εφετείο στην απόφαση του είχε λάβει υπόψη του και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβησαν τα γεγονότα, επισηµαίνοντας τότε ότι το κτίριο είχε γίνει στόχος επιθέσεων και στο παρελθόν, γεγονός που ήταν σε γνώση των εργοδοτών και των αρµόδιων διευθυντών, που έπρεπε να λάβουν την απόφαση εκκένωσης του κτιρίου. Είχε γίνει αναφορά και στα συνεχή τηλεφωνήµατα της υποδιευθύντριας του καταστήµατος στον ανώτερό της, από τον οποίο «περίµενε» µια εντολή κλεισίµατος της τράπεζας λόγω της επερχόµενης πορείας, που ήρθε βέβαια πολύ αργά, όταν ήδη οι 3 υπάλληλοι είχαν χάσει τις ζωές τους. Είχε επισημανθεί η ανυπαρξία δύο εξόδων κινδύνου, που επιβάλλει ο νόµος.
«Υπέρμετρη επιβάρυνση του εργοδότη»
Ωστόσο, οι αρεοπαγίτες στη δική τους απόφαση υπογραµµίζουν ότι η απόφαση του Μονοµελούς Εφετείου επιβαρύνει «υπέρµετρα τον εργοδότη», σχολιάζοντας πως τα θύµατα «πλήττονται από την αυθαιρεσία της τροµοκρατίας µέσα σε ένα κράτος δικαίου», αλλά και πως «τα ποσά που επιδικάσθηκαν στη συγκεκριµένη περίπτωση δεν είναι τα ευλόγως επιδικαζόµενα από τα δικαστήρια σε περιπτώσεις θανατώσεως προσώπου ή ελαφρού τραυµατισµού από αµέλεια, ακόµη και υπό εξαιρετικά οδυνηρές συνθήκες, αλλά κρίνονται συναισθηµατικώς διογκωµένα».
Ο Άρειος Πάγος παρέπεμψε την υπόθεση προς περαιτέρω εκδίκαση ενώπιον του ιδίου δικαστηρίου, συγκροτούµενου από άλλο δικαστή, εκτός από εκείνον που δίκασε προηγουµένως. Η εκ νέου εκδίκαση της υπόθεσης έχει προσδιοριστεί για συζήτηση σε περίπου 1,5 µήνα, ενώ υπενθυµίζεται ότι τα θύµατα της υπόθεσης έχουν δικαιωθεί και από το ∆ιοικητικό Πρωτοδικείο, που τους αναγνώρισε το δικαίωµα αποζηµίωσης, από το κράτος
Πηγή:
Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία
Κύρια
Ας θυμηθούμε τον Μαρξ: το κράτος είναι όργανο ταξικής κυριαρχίας. Την ταξική κυριαρχία λοιπόν, την κυριαρχία της άρχουσας τάξης, τη ζούμε καθημερινά μέσα από το φάσμα των κυρίαρχων ΜΜΕ.
Η ενημέρωση από δημόσιο αγαθό είναι στα χέρια των ισχυρών κι έτσι δεν μαθαίνει η κοινωνία την αλήθεια.
Η κοινωνική ενημέρωση παραμένει ζητούμενο. Αναδείχθηκε στον διετή αγώνα της ελεύθερης αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ και αποδείχτηκε ότι δεν είναι ουτοπία. Την κοινωνική ενημέρωση τη χρειάζεται ακόμη περισσότερο τώρα ο τόπος και πρέπει να τη διεκδικήσουμε και να την απαιτήσουμε και οι εργαζόμενοι και το σύνολο της κοινωνίας.
Εργαζόμενοι, που αρνηθήκαμε να αποδεχθούμε τα τετελεσμένα μιας κανονικότητας που έχει βάση το αποτυχημένο μοντέλο του παρελθόντος μιας κρατικής-κυβερνητικής ΕΡΤ, διατηρούμε τις επαφές μας και την κοινή δράση με τα αγωνιζόμενα τμήματα της κοινωνίας. Στηλιτεύουμε το γεγονός ότι η ΕΡΤ καθοδηγείται από συντηρητικά ιδεολογήματα. Επισημαίνουμε ότι το κάθετα ιεραρχικό μοντέλο επιλέχτηκε για να μπορεί να εξυπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές, που με τη σειρά τους εξυπηρετούν την κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη άποψη. Αυτή που θέλει όλα να κινούνται γύρω από την επιχειρηματικότητα και το κράτος της αγοράς. Έχοντας βιώσει τη μέγιστη σύνδεση που είχε ποτέ η ΕΡΤ με την κοινωνία τα δύο χρόνια του αγώνα και της αυτοδιαχείρισης, δεν θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε για μία κοινωνική ΕΡΤ.
Στον διετή αγώνα ενάντια στο "μαύρο" υπήρχαν διαφορετικές αντιλήψεις. Η μία αντίληψη ήταν αυτή της υπεράσπισης της εργατικής αυτοδιαχείρισης για μια κοινωνική ΕΡΤ και η άλλη αντίληψη ήταν αυτή της ανάθεσης με πρόδηλη την αδυναμία να δώσει κοινωνικά χαρακτηριστικά σε έναν εργατικό αγώνα, που δεν ήταν όμως μόνο εργατικός.
Το πρόταγμα που θα μπορούσε να ενώσει τα κινήματα, να τα κάνει πιο δυνατά ώστε να μην αφήσουν να τα ποδηγετήσει κανενός ο τυχοδιωκτισμός, είναι το αντικαπιταλιστικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαχειρίζεται ως κυβέρνηση τον καπιταλισμό, είναι ο διαχειριστής των υποθέσεων της κυρίαρχης τάξης και θέτει και την ΕΡΤ στην υπηρεσία των συμφερόντων της. Η ΕΡΤ όμως ανήκει στην κοινωνία, πηγή της αυτονομίας μας στην ΕΡΤ θα έπρεπε να είναι το ανταποδοτικό τέλος, τα χρήματα που διαθέτει η κοινωνία για να ακούγεται η δική της φωνή και όχι της ολιγαρχίας, των κυβερνήσεων και των πολυεθνικών.
Όπως δεν υπάρχει ανεξάρτητη δικαιοσύνη, έτσι δεν υπάρχει αντικειμενική δημοσιογραφία. Η αντικειμενικότητα είναι αστική πρόφαση και ιδεολόγημα των ισχυρών. Όταν μιλάνε για αντικειμενικότητα εννοούν τις υποτιθέμενες ίσες αποστάσεις από τον θύτη και το θύμα. Εμείς τι εννοούμε όταν μιλάμε για κοινωνική ενημέρωση; Εννοούμε ότι θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και όχι αντικειμενικοί. Να δίνουμε το βήμα στον αδύναμο και στην κοινωνία.
Κλείνοντας προσθέτω από ανάρτηση μου τα παρακάτω που έχουν να κάνουν με τα τελευταία γεγονότα:
Το "για αυτή την ΕΡΤ αγωνιστήκαμε;" είναι άδικο γιατί:
α. ακυρώνει έναν αγώνα που για κάποιους από εμάς δεν τελείωσε ποτέ και δηλώνει ανάθεση για την έκβαση ενός αγώνα. Αυτοί που έκαναν ανάθεση ας αναλάβουν την πολιτική ευθύνη της έκβασης και των συνεπειών, εμείς συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την ΕΡΤ της κοινωνίας και όχι της εξουσίας
β. η ΕΡΤ στο μεσημεριανό δελτίο είχε απευθείας σύνδεση από τη διαδήλωση των εκπαιδευτικών και δηλώσεις εκπαιδευτικών και είπε πρώτη για τον τραυματισμό της εκπαιδευτικού στο κεφάλι. Η ΕΡΤ χρειάζεται να αναπτύσσει με καλεσμένους αυτά τα θέματα στα δελτία και στις καθημερινές εκπομπές της, αφαιρώντας χρόνο από τα πολιτικά πάνελ. Αυτό κατακτιέται με αγώνες και όχι με αφορισμούς
γ. οι ανακοινώσεις των διοικήσεων δεν έχουν καμία σχέση με τον αγώνα μας και ούτε μπορούν να τον χαρακτηρίζουν
δ. η δημόσια τηλεόραση θα λειτουργήσει ως δημόσια και κοινωνική μόνο μέσα από αγώνες και ανατροπές όπως όλα για τα οποία αγωνιζόμαστε
* Ο Στέλιος Νικητόπουλος είναι δημοσιογράφος της ΕΡΤ3
από : https://o-dromos.blogspot.com
Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία
Κύρια
Μποναμάς
Σαράντα σβέρκοι βοδινοί με λαδωμένες μπούκλες
σκεμπέδες σταβροθόλωτοι και βρώμιες ποδαρούκλες
ξετσίπωτοι ακαμάτηδες, τσιμπούρια και κορέοι
ντυμένοι στα μαλάματα κι επίσημοι κι ωραίοι.
Εξήντα λύκοι με προβιά (γι’ αυτούς βαράν καμπάνες)
φάγανε γουρουνόπουλα, στραγγίσαν νταμιτζάνες!
Κι απέ ρεβάμενοι βαθιά ξαπλώσανε στα τζάκια,
κι αβάσταγες ενιώσανε φαγούρες στα μπατζάκια.
Την προσευκή τους κάνανε τα πράματα ν’ αλλάξουν
να ξεπροβάλουν οι κυράδες του Δεκαημέρου
χωρίς καπίστρι και λουρί, πολλές μαζί… (φυλάξου
τα πισινά του μουλαριού τα μπρος του καλογέρου!)
Κι ο Σατανάς τούς άκουσε που πιο καλά τους ξέρει
κι έστειλε τον καθηγητή της ηθικής ξεφτέρι…
Όξω οι φτωχοί φωνάζανε: «Πεινάμε τέτοιες μέρες»
γερόντοι και γερόντισσες, παιδάκια και μητέρες.
Κι οι των επίγειων αγαθών σφιχτοί νοικοκυρέοι
ανοίξαν το παράθυρο κι είπανε: «Φταιν οι αθέοι».
ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ Ο… ΘΕΟΕΜΒΑΙΚΤΗΣ
(Διά το γνήσιον Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ)
Πρωτοχρονιάτικο
Σαράντα σβέρκοι βωδινοὶ μὲ λαδωμένες μποῦκλες
σκεμπέδες, σταβροθόλωτοι καὶ βρώμιες ποδαροῦκλες
ξετσίπωτοι, ἀκαμάτηδες, τσιμπούρια καὶ κορέοι
ντυμένοι στὰ μαλάματα κ᾿ ἐπίσημοι κι ὡραῖοι.
Σαράντα λύκοι μὲ προβιὰ (γι᾿ αὐτοὺς χτυπᾷ ἡ καμπάνα)
καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!
Κι ἀπὲ ρεβάμενοι βαθιὰ ξαπλώσανε στὸ τζάκι,
κι ἀβάσταγες ἐνιώσανε φαγοῦρες στὸ μπατζάκι.
Ὄξ᾿ ὁ κοσμάκης φώναζε: «Πεινᾶμε τέτοιες μέρες»
γερόντοι καὶ γερόντισσες, παιδάκια καὶ μητέρες
κ᾿ οἱ τῶν ἐπίγειων ἀγαθῶν σφιχτοὶ νοικοκυρέοι
ἀνοῖξαν τὰ παράθυρα καὶ κράξαν: «Εἶστε ἀθέοι».
Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία
Κύρια
από aristerisispeirosi.gr
Η συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους δανειστές συνεχίζει την επίθεση στα λαϊκά κεκτημένα με σφοδρό τρόπο, ενσωματώνοντας στο ακέραιο όλες τις όψεις της νεοφιλελεύθερης αστικής στρατηγικής, σε μία περίοδο που το εργατικό και λαϊκό κίνημα, παρά τις επιμέρους σπίθες αντίστασης, βρίσκεται σε παρατεταμένη ύφεση και αδυναμία τροποποίησης του συσχετισμού δύναμης υπέρ των πληττόμενων στρωμάτων (με μεγάλο μερίδιο ευθύνης να βαραίνει τις ηγεσίες του επίσημου γραφειοκρατικού συνδικαλισμού).
Το αστικό πολιτικό σύστημα, εφαρμόζοντας πιστά τις επιταγές Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. , από το συνεχές ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μέχρι την επικείμενη ψήφιση των αλλαγών στο ασφαλιστικό και φορολογικό σύστημα, προσπαθούν να διαχειριστούν την κρίση και τις ζημιές του κεφαλαίου όπως το κάνουν τα τελευταία 7 χρόνια : κοινωνική και οικονομική εξαθλίωση του λαού, διάλυση κοινωνικών και εργασιακών κατακτήσεων, ολική απορρύθμιση των σχέσεων εργασίας και δημιουργία ενός εργασιακού μεσαίωνα.
Στο επίκεντρο της επίθεσης αυτής βρίσκεται, κατ' επιλογήν αλλά και εξ αντικειμένου, το κομμάτι των νέων (ηλικιακά και εργασιακά), καθώς βιώνει με τους χειρότερους όρους το νέο εργασιακό μοντέλο που διαμορφώνεται. Βρισκόμενος αντιμέτωπος με ποσοστά ανεργίας ρεκόρ, μαζικές απολύσεις, ελαστικές σχέσεις εργασίας, ανασφάλιστη εργασία, εργασία εκ περιτροπής, ημιεργασία, μισθούς κάτω και από τον θεσμοθετημένα κατώτατο, απάνθρωπα ωράρια κτλ. είναι σαφές πως ο νέος εργαζόμενος εμπεδώνει με τον πλέον βάρβαρο τρόπο τόσο τις νέες σχέσεις εργασίας όσο και τα ιδεολογήματα που τις συνοδεύουν (ευελιξία, εντατικοποίηση, κινητικότητα, πειθάρχηση). Δημιουργείται έτσι ένα ιδανικό για τις ανάγκες του κεφαλαίου πειραματόζωο, καθώς εντασσόμενος στην αγορά εργασίας υπό τεράστια πίεση και χωρίς την εμπειρία μιας πρότερης εργασιακής κατάστασης, ο νέος εργαζόμενος θα ενσωματώσει χωρίς αντιστάσεις τα νέα δεδομένα συντηρώντας και διευρύνοντας μια εφιαλτική εργασιακή πραγματικότητα.
Οι μορφές που παίρνει η επίθεση προς τους νέους εργαζόμενους ποικίλουν. Προγράμματα επιδοτούμενης ανακύκλωσης της ανεργίας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που στην ουσία προσφέρουν δωρεάν εργασιακό δυναμικό στην εργοδοσία. Καθιέρωση ποινολογίου ανέργων που μετατρέπει τον άνεργο από θύμα σε θύτη. Μετατροπή της ασφάλισης του εργαζομένου σε παροχή που βρίσκεται στην διακριτική ευχέρεια του εργοδότη. Θεσμοθέτηση ατομικών συμβάσεων. Υποχρεωτική αμισθί πρακτική σε σπουδαστές ΙΕΚ και πανεπιστημίων, και μαθητείας στα ΕΠΑΛ. Όλες αυτές οι μορφές έχουν ένα κοινό παρανομαστή, την δημιουργία ενός νέου στρώματος εργασίας παραγωγικού και αναλώσιμου σύμφωνα με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Φυσικά για να εμπεδωθούν όλα τα ανωτέρω, αναγκαία συνθήκη αποτελεί η διάσπαση των εργαζομένων, η εξατομίκευση της διαπραγμάτευσης με την εργοδοσία και η διάλυση κάθε προσπάθειας συλλογικής έκφρασης και διεκδίκησης στους χώρους εργασίας. Δεν είναι τυχαία λοιπόν η συντονισμένη προσπάθεια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής και σωματειακής δράσης στους χώρους εργασίας ούτε το γεγονός πως η πλειοψηφία των νέων εργασιακών συνθηκών βρήκε πεδίο πρώτης εφαρμογής σε κλάδους όπως το εμπόριο, οι τηλεπικοινωνίες και ο επισιτισμός - τουρισμός. Κλάδους που χαρακτηρίζονται από το γεγονός πως πολύ μεγάλο μέρος των εργαζομένων είναι νέοι σε ηλικία και ετεροαπασχολούνται και οι παραδοσιακές μορφές συνδικαλιστικής εκπροσώπησης είναι εξασθενισμένες.
Υπό το πρίσμα αυτό, καθίσταται επιτακτική ανάγκη η παρέμβαση σε αυτά ακριβώς τα κομμάτια εργασίας με στόχο την ενεργοποίηση, το συντονισμό και την οργάνωσή τους. Μέσω της μαζικοποίησης των ταξικών σωματείων γυρνώντας την πλάτη στην υποταγμένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ενισχύοντας την προσπάθεια δημιουργίας σωματείων στους χώρους εργασίας που δεν υπάρχουν και υποστηρίζοντας τις πρωτοβουλίες για την ανεργία και την επισφάλεια όπως η Attack, καλούμαστε να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στους αγώνες των νέων εργαζομένων για δουλειά με αξιοπρέπεια και δικαιώματα. Με βαθιά επίγνωση των δυσκολιών και συνειδητοποίηση πως δεν μπορούν να υπάρχουν καλύτερες μέρες για το λαό και τη νεολαία στην εποχή των μνημονίων αν δεν σπάσει το κλίμα υποταγής που καλλιεργούν κυβέρνηση - Ε.Ε. - Δ.Ν.Τ. και η λογική του μονόδρομου που επιβάλουν, αν δεν συνδεθούν άμεσα τα αιτήματα του κόσμου της εργασίας με τον αγώνα για την οικοδόμηση του μετώπου ρήξης και ανατροπής. Αλλά και με εξίσου βαθιά πεποίθηση πως υπάρχει άλλος δρόμος. Ένας δρόμος σχεδιασμένος σύμφωνα με τις ανάγκες της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας για μια κοινωνία με αξιοπρέπεια, χωρίς φτώχεια και εκμετάλλευση.
http://aristerisispeirosi.gr/index.php/menu-poioi-eimaste/menu-paremvaseis/235-2017-05-14-09-06-08
Δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ στις 14/5/2017
Δημοσιεύθηκε στην κατηγορία
Κύρια