[Advendure]: Πόσα χρόνια μετράει ο αγώνας και πώς ξεκίνησε η ιδέα για τον αγώνα;
[Σ. Καϊάφας]: Είναι η 7η χρονιά που γίνεται ο αγώνας. Η ιδέα ξεκίνησε μετά από χρόνια προπονήσεων στον Χορτιάτη που με βοήθησαν στους αγώνες που έτρεχα στα άλλα βουνά. Ήταν όνειρό μου να φέρω και άλλους αθλητές στον Χορτιάτη ο οποίος είναι πανέμορφος Πάντα έτρεχα πάντα μόνος μου εκεί, σιγά σιγά όμως μετά από ανακοινώσεις που έβγαζα όλο και πιο πολλοί αθλητές έρχονταν στις προπονήσεις της Κυριακής. Μοιράστηκα την ιδέα με τρείς φίλους, τους Δημήτρη Γεωργίου, Μάνο Φραντζεσκάκη και Σπύρο Κούτρα, και έτσι το 2011 ξεκίνησε η πρώτη διοργάνωση με λίγα χιόνια στα μονοπάτια. Από τότε κάθε χρόνο οι αθλητές μας τιμούν με την παρουσία τους που κάθε χρόνο γίνεται μεγαλύτερη, φτάνοντας πέρυσι τις 337 συμμετοχές. Θέλω κάθε χρόνο ο αγώνας να γίνεται καλύτερος για τους αθλητές αλλά και νέοι αθλητές να έρχονται στο βουνό.
[Advendure]: Ο Χορτιάτης είναι η παιδική χαρά των Θεσσαλονικιών δρομέων βουνού;
[Σ. Καϊάφας]: Ο Χορτιάτης είναι το επόμενο βήμα μετά το Σέιχ σου. Όποιος θέλει να κάνει μεγάλη και δυνατή προπόνηση κυρίως Κυριακή θα ανέβει στον Χορτιάτη για να βγάλει υψομετρικές και να προσομοιώσει τις συνθήκες ενός αγώνα βουνού. Έκανα πολλές μεγάλες προπονήσεις στον Χορτιάτη γιατί έχει δροσιά, έκανα προπονήσεις χειμώνα γιατί εκτός από την ομορφιά που απολαμβάνεις, δυναμώνεις διαφορετικές μυικές ομάδες. Έκανα προπονήσεις Φθινόπωρο γιατί τα χρώματα με μαγεύουν και μου θυμίζουν την αγαπημένη Ροδόπη. Έκανα προπονήσεις άνοιξη γιατί εκτός από τα χρώματα με μαγεύουν οι μυρωδιές του βουνού.
[Advendure]: Έχει γίνει σε στεγνό, έχει γίνει σε λάσπη και σε χιόνι. Ποιον τύπο τερέν θέλουμε βαθιά μέσα μας για να περάσουμε καλά;
[Σ. Καϊάφας]: Ο αγώνας έχει γίνει με όλες τις καιρικές συνθήκες, αλλά το τερέν που αγαπούν όλοι είναι η πολλή λάσπη και το νερό. Όλοι φτάνουν στον τερματισμό λασπωμένοι αλλά πολύ χαρούμενοι, όπως λέει ο καλός φίλος Κώστας Παναγιωτόπουλος. Είμαστε η χαρά των εταιριών που πουλάν καθαριστικά! Προσωπικά θα ήθελα τον αγώνα με χιόνι.
[Advendure]: Τα χαρακτηριστικά του? Χιλιόμετρα, Υψομετρική και σταθμούς.
[Σ. Καϊάφας]: Η απόσταση του αγώνα είναι 22 χιλιόμετρα και η συνολική θετική υψομετρική διαφορά περίπου 1000 μέτρα. Στα πρώτα χιλιόμετρα ο αθλητής κινείται σε όμορφα χρώματα από τις καστανιές με θέα τις λίμνες Βόλβη και Κορώνεια, πριν τον κεντρικό σταθμό τροφοδοσίας στο 9ο χιλιόμετρο όπου ο αθλητής έχει μπροστά του τον Όλυμπο, τα Πιέρια Όρη, τις εκβολές του Αξιού ποταμού. Μετά το κατέβασμα στον Κισσό ανεβαίνει σε ένα πανέμορφο δάσος με ψηλά πεύκα. Όσοι ήρθαν για πρώτη φορά δεν πίστευαν ότι υπάρχει τέτοιο δάσος 20 λεπτά από την πόλη. Στο 16ο χιλιόμετρο ο αθλητής συναντά και πάλι τον σταθμό τροφοδοσίας, και μετά έχει μπροστά του το Παγγαίο, το Φαλακρό και το Μενοίκιο όρος. Έπειτα περνά μπροστά από το καταφύγιο του ΕΟΣ στα 1000 μέτρα υψόμετρο και μετά παίρνοντας το μονοπάτι των παγοποιών πάει για τον τερματισμό όπου τον περιμένει η σούπα και σιροπιαστά γλυκά.
[Advendure]: Τι χρειάζεται να έχουν οι αθλητές μαζί τους;
[Σ. Καϊάφας]: Από την εμπειρία μου στα 14 χρόνια ως δρομέας βουνού θα πρότεινα στους αθλητές να έχουν πάντα ενα τσαντάκι μέσης ή υδροδοχείο με νερό, μπάρες ενέργειας, και ένα αντιανεμικό. Επίσης ελαφριά γάντια και ελαφρύ σκούφο για τα ψηλά σημεία του αγώνα.
[Advendure]: Τελειώνει ο αγώνας. Τι σας ικανοποιεί; Τι έχετε σκεφτεί για το μέλλον του αγώνα;
[Σ. Καϊάφας]: Αυτό που με γεμίζει ότι για μια ακόμη χρονιά διοργανώθηκε ο αγώνας και μεγάλος αριθμός αθλητών ήρθε και απόλαυσε το βουνό. Θεωρώ πολύ σημαντικό να έρχονται κάθε χρονιά και νέοι αθλητές στο βουνό, πιστεύω οτι η επαφή με το βουνό μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, όπως λέγαμε στις προπονήσεις της Κυριακής είναι η ψυχοθεραπεία μας για όλη την εβδομάδα.
Όταν τελειώνει ο αγώνας όπως πολύ εύστοχα μου είπε ο καλός φίλος Λάζαρος Ρήγος το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι ως διοργανωτής είναι η επόμενη διοργάνωση, τι μπορείς να βελτιώσεις ή να αλλάξεις. Πάντα είμαι ανοιχτός και ακούω όλες τις απόψεις,πάντα μπορείς κάνεις βελτιώσεις και πάντα μπορείς να γίνεις καλύτερος, αν μείνεις στάσιμος δεν έχεις καμία τύχη ούτε ως διοργανωτής ούτε ως άνθρωπος.
[Advendure]: Τελικά αξίζει τον κόπο να διοργανώνεις αγώνες βουνού;
[Σ. Καϊάφας]: Και στις έξι προηγούμενες διοργανώσεις από τις 5:00 το πρωί που ξυπνάω κάθομαι όταν τελειώσουν οι απονομές. Ούτε τρώω ούτε πίνω, τίποτα… Είναι τεράστιο το άγχος, η ευθύνη ενός τέτοιου γεγονότος με τόσες συμμετοχές είναι πολύ μεγάλη. Ποτέ δεν φαντάστηκα ως δρομέας τόσα χρόνια πόσο δύσκολο είναι να διοργανώσεις έναν αγώνα βουνού, είναι τόσα πράγματα που πρέπει να ετοιμάσεις μήνες πριν με προσωπική δουλειά στο σπίτι και στο βουνό. Προσπαθείς να συνδυάσεις πολλά πράγματα ώστε την μέρα του αγώνα να βγει το καλύτερο αποτέλεσμα.
Μετά από έξι διοργανώσεις και πλησιάζοντας στην έβδομη λατρεύω αυτό το συναίσθημα της προσμονής και της αντάμωσης με όλους τους φίλους στον Χορτιάτη και χαίρομαι που αυτό το όνειρο που είχα τρέχοντας μόνος μου έγινε πραγματικότητα και ευχαριστώ τους φίλους που με στήριξαν. Ευχαριστώ επίσης και το νέο μέλος, τον Δημήτρη Καϊάφα που μπήκε στην διοργάνωση μετά την αποχώρηση δυο μελών, όπως ευχαριστώ και τον Σύλλογο Δρομέων Υγείας Θεσσαλονίκης για την στήριξη που παρέχει στον αγώνα. Τον πρόεδρο της κοινότητας του Χορτιάτη Γιώργο Μενεξέ που δίνει την ψυχή του για τον αγώνα, αλλά και τους υπόλοιπους εθελοντές. Οι εθελοντές σε έναν αγώνα βουνού είναι η ραχοκοκαλιά του…
[Advendure]: Σε ευχαριστουμε πολύ, καλή αντάμωση σε λίγες μέρες στην όμορφη Θεσσαλονίκη!